برگی زرین از #چهل_حدیث امام خمینی(۱۶۷) ادامه سخن در مورد حرمت غیبت ‏‏و عن عقاب الأعمال بإسناده عن رسول الله: فرمود: «کسی که راه رفت در غیبت برادرش و کشف سرّ او، اوّل قدمی که بردارد در جهنم گذارد، و کشف کند خداوند سرّ او را در بین خلایق.» ‏ ‏این ها حال روز قیامت و جهنم او که این طور خداوند تعالی او را مفتضح در بین خلایق و در محضر ملکوتیین فرماید.‏ ‏‏و در وسائل سند به حضرت صادق، علیه السلام، رساند که از حضرت ‏‎‏رسول، صلّی الله علیه و آله، روایت فرموده، تا می فرماید: فرمود رسول اکرم، صلّی الله علیه و آله: «کسی که غیبت کند مرد مسلمی را، باطل شود روزه او و شکسته شود وضوی او، و بیاید روز قیامت در حالی که از دهن او بویی می آید که از بوی مردار گندش بیشتر است، در آزار می آیند از آن اهل موقف.‏ ‏‏و اگر بمیرد قبل از توبه، مرده است در صورتی که حلال شمرده چیزی را که خداوند حرام شمرده است.» این هم حال قبل از ورودش به جهنم که در نزد اهل «موقف» مفتضح و رسواست و در شمار کفار است، زیرا که مستحلّ محرّم الهی کافر است. و مغتاب در اثر او مثل اوست، بنابراین حدیث شریف. و حال برزخ او ‏ ‏ نیز روایت از رسول خدا، صلّی الله علیه و آله- گردیده:‏ انس بن مالک [گوید]: «رسول خدا، صلّی الله علیه و آله، فرمود: گذشتم در شب معراج به قومی که رویهای خود را با چنگال خویش خراش می دادند. از جبرئیل پرسیدم این ها کیان اند؟ گفت: «این ها کسانی هستند که غیبت مردم را می کردند و واقع می شدند در اعراض آنها.» @nyaz_ir