برگی زرین از #چهل_حدیث امام خمینی (۲۱۰) ‏‎ ‏‏فصل ‏ ‏‏بدان که ظاهر این حدیث که می فرماید: «عمّرتم الدّنیا و أخربتم الآخرة‏» ‎‏آن است که دار آخرت و بهشت معمور و آبادان است و به اعمال ما خراب می شود.‏ ‏‏ولی معلوم است که مقصود تشابه در تعبیر است و چون نسبت به دنیا «تعمیر» تعبیر فرموده، به مناسبت آن نسبت به دار آخرت «تخریب» تعبیر فرموده. و عالم جهنم و بهشت گرچه مخلوق هستند، تعمیر دار جنت و مواد جهنم تابع اعمال اهل آن است. ‏ ‏ و در روایت است که زمین بهشت ساده است و مواد تعمیر آن اعمال بنی الانسان.‏‎ ‏و این مطابق است با برهان و کشف اهل مکاشفه، چنانچه بعضی از عرفای محققین گوید: ‏ «بدان، عصمنا الله و إیّاک، که جهنم از اعظم مخلوقات است، و آن زندان خداوند است در آخرت. و او را «جهنم» گویند برای بعید بودن قعر آن، چنانچه چاهی را که قعرش بعید است بئر «جهنام» گویند. و آن شامل حرارت و زمهریر است. ‏و در آن برودت است به آخر درجه آن، و حرارت است به آخر درجه آن، و بین اعلای آن و قعر آن هفتصد و پنجاه سال راه است. و مردم اختلاف دارند که آن مخلوق است یا غیر مخلوق. و خلاف مشهور است در آن. و همین طور در بهشت نیز اختلاف کردند. و اما پیش ما و پیش اصحاب ما، اهل مکاشفه و معرفت، آنها مخلوق هستند و مخلوق نیستند. ‏ اما اینکه گفتیم مخلوق اند، مثل آن است که مردی خانه ای را بنا کند و دیوارهای محیطه به فضای آن را فقط بر پا کند، در این صورت گفته شود که این خانه است، و وقتی که داخل آن شوی دیده نشود در آن مگر دیواری که بر فضا و ساحتی دایر است. ‏پس از آن، انشاء خانه ها و بیوت آن را نمایند به حسب اغراض ساکنان آن از غرفه ها و قصرها و مخزنها و آنچه سزاوار است در آن باشد.»- انتهی.‏‎ @nyaz_ir