بعضی تصورشان از رشد، این است که همان چیزی که هستند [باشند و بمانند] به اضافه‌ی یک چیز دیگر؛ در حالی‌که این‌طور نیست. در این مسیر، هر یک بخشی که اضافه شود، یک باری است و در جاهایی، تاوان دادن و راه رفتن دارد. 🔹 این‌طور نیست که ما همین‌طور که هستیم، به اضافه یک چیزی باشیم؛ بلکه یک باری اضافه می‌‌شود. توان و تحملش باید باشد، مسیر را باید طی کرد. یک چیز دیگری از انسان درست می‌کند، نه همین که هست، هست. این، یک نوع نگرش خیالی به سلوک است. فکر می‌کند مثلاً دارد زندگی‌اش را می‌کند حضرت را هم، در خواب یا بیداری می‌بیند و به [او آنچه می خواهد] اضافه می‌شود. مثلاً معرفتی پیدا می‌کند. نه، هر چیزی حساب و کتاب خودش را دارد. اینطور نیست، ساختار تغییر می‌کند. ‌ https://eitaa.com/olamaorafa