ای مهدی جان به انتظار فرج ات دل سپردیم؛ تا باشد که همیشه خاطرتو از قلب های مان برخیزد؛ و عشقت مصباح الهدی داست همانند چراغ هدایت که نیروی تشخیص حق از باطل را در وجودمان اراده می کند؛ و به بلندای دل مومن قسم که اگر دلم رنگی از تو نداشته باشد رنگ میبازم؛ و رگ و ریشه ام خشک میشود اگر به خاک سرزمینی که تو هنگامه ظهور ،بر آن قدم به حضور برمیداری، بوسه نکارم؛ که خاک ان مرز و بوم با آب و گل ام سرشت در هم نهاده؛ و چشمانمان بصیر و بیناست وقتی نگاه نورانی سرشار از لطف تو بر دیدگان سیاه مان بیفکند. ما سالهاست سر سپرده ایم به حائل آرامش و آسایش یاد تو بودن و ولی دل نسپردیم به دنیایی که در آن مردمانش انتظاری به آمدنت نمی کِشَند و شوقی ندارند برای در انتظار دیده تَر کردن ... اما من میدانم که تو آرامشی از جنس مهرو صفا داری ؛ چراکه "پناه قلب های بی پناهی" شاید در سرزمین خویشتن امنیت را دارائیم هر چند که امنیت واقعی وقتی باقیست که نگاه نورانی و نظر لطف تو چراغ قلب هایمان روشن بدارد؛ فاطمه حسینی