ای مهدی جان
به انتظار فرج ات دل سپردیم؛
تا باشد که همیشه خاطرتو از قلب های مان برخیزد؛
و عشقت مصباح الهدی داست همانند چراغ هدایت که نیروی تشخیص حق از باطل را در وجودمان اراده می کند؛
و به بلندای دل مومن قسم که اگر دلم رنگی از تو نداشته باشد رنگ میبازم؛
و رگ و ریشه ام خشک میشود اگر به خاک سرزمینی که تو هنگامه ظهور ،بر آن قدم به حضور برمیداری، بوسه نکارم؛
که خاک ان مرز و بوم با آب و گل ام سرشت در هم نهاده؛
و چشمانمان بصیر و بیناست وقتی نگاه نورانی سرشار از لطف تو بر دیدگان سیاه مان بیفکند.
ما سالهاست سر سپرده ایم به حائل آرامش و آسایش یاد تو بودن و
ولی دل نسپردیم به دنیایی که در آن مردمانش انتظاری به آمدنت نمی کِشَند و شوقی ندارند برای در انتظار دیده تَر کردن ...
اما من میدانم که تو آرامشی از جنس مهرو صفا داری ؛
چراکه
"پناه قلب های بی پناهی"
شاید در سرزمین خویشتن امنیت را دارائیم
هر چند که امنیت واقعی وقتی باقیست که نگاه نورانی و نظر لطف تو چراغ قلب هایمان روشن بدارد؛
فاطمه حسینی