وظایف رهبری (اصل ۱۱۰ قانون اساسی) ۱_تعیین سیاستهای کلی نظام جمهوری اسلامی ایران پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام. ۲_نظارت بر حسن اجرای سیاستهای کلی نظام. ۳_فرمان همه‌پرسی. ۴_فرماندهی کل نیروهای مسلح. ۵_اعلام جنگ و صلح و بسیج نیروهای مردمی. ۶_نصب و عزل و قبول استعفای: ۶_۱_فقهای شورای نگهبان. ۶_۲_رئیس قوه قضاییه. ۶_۳_رئیس سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران. ۶_۴_رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران. ۶_۵_فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی. ۶_۶_فرماندهان عالی نیروهای نظامی و انتظامی. ۷_حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه. ۸_حل معضلات نظام که از طرق عادی قابل حل نیست، از طریق مجمع تشخیص مصلحت نظام. ۹_امضاء حکم ریاست‌جمهوری پس از انتخاب مردم. صلاحیت داوطلبان ریاست‌جمهوری از جهت دارا بودن شرایطی که در این قانون می‌آید، باید قبل از انتخابات به تأیید شورای نگهبان و در دورهٔ اول به تأیید رهبری برسد. ۱۰_عزل رئیس‌جمهور با در نظر گرفتن مصالح کشور پس از حکم دیوان عالی کشور به تخلف وی از وظایف قانونی، یا رأی مجلس شورای اسلامی به عدم کفایت وی بر اساس اصل هشتاد و نهم. ۱۱_عفو یا تخفیف مجازات محکومیت در حدود موازین اسلامی پس از پیشنهاد رئیس قوه قضاییه. (رهبر می‌تواند بعضی از وظایف و اختیارات خود را به شخص دیگری تفویض کند.)