ای فرزند آدم! رزق و روزی دو گونه است؛ روزی که تو آن را می‌جویی و روزی که تو را می‌جوید، که اگر به سراغش نروی به سوی تو آید. پس اندوه سال خود را بر اندوه روزت منه؛ که برطرف کردن اندوه هر روز از عمر تو را کافی‌ست. اگر سال آینده در شمار عمر تو باشد، همانا خدای بزرگ در هر روز سهم تو را خواهد داد و اگر از شمار عمرت نباشد تو را با اندوه آن چه کار است؟ که هرگز جوینده‌ای در گرفتن سهم روزی تو بر تو پیشی نگیرد، و چیره شونده‌ای بر تو چیره نگردد. آنچه برای تو مقدر گشته بی‌کم و کاست به تو خواهد رسید. 📚نهج البلاغه‌حکمت ۳۷۹ ↶【به ما بپیوندید 】↷ ┄┄┅┅┅❅🌼❅┅┅┅┄┄ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•