، زمين را آفريده است، و مردم را برمىانگيزد تا همه، باز گردند و او، تنها بمانَد. پدرم، از من بهتر بود. مادرم، از من بهتر بود. برادرم، از من بهتر بود، و سرمشق من و آنان و هر مسلمانى، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله است». حسين عليه السلام، با اين سخن و مانند آن او را تسلّا داد و به او فرمود: «خواهرم! تو را سوگند مىدهم كه به اين [سفارشم]، عمل كنى: بر [مرگ] من، گريبانْ چاك مده و صورت، مخراش و چون در گذشتم، ناله و فغان مكن». سپس، او را آورد و كنار من نشاند و به سوى يارانش برگشت و به آنان فرمان داد تا خيمههاى خود را به يكديگر، نزديك كنند و طنابهاى خيمهها را در هم بتابند و خودشان، در ميان خيمهها قرار بگيرند و فقط، سمتى را كه دشمن از طريق آن مىآيد، باز بگذارند. تشنگی امام حسین و طلب آب و اصابت تیر به دهان و لب های مبارکشان مناقب؛ ابن شهرآشوب: ج 4 ص 111 عَطِشَ الحُسَينُ عليه السلام فَاستَقى، ولَيسَ مَعَهُم ماءٌ فَجاءَهُ رَجُلٌ بِماءٍ، فَتَناوَلَهُ لِيَشرَبَ، فَرَماهُ حُصَينُ بنُ تَميمٍ بِسَهمٍ، فَوَقَعَ في فيهِ، فَجَعَلَ يَتَلَقَّى الدَّمَ بِيَدِهِ ويَحمَدُ اللّه ترجمه: حسين عليه السلام، تشنه شد و آب خواست. آبى با آنان نبود. مردى آب آورد و به حسين عليه السلام داد تا بنوشد كه حُصَين بن تَميم، تيرى به او زد و در دهانش نشست و حسين عليه السلام، خون را با دستش مىگرفت و خدا را مىستود تذكرة الخواصّ؛ سبط ابن جوزی : ص 252 رَماهُ [أيِ الحُسَينَ عليه السلام] حُصَينُ بنُ تَميمٍ بِسَهمٍ فَوَقَعَ في شَفَتَيهِ، فَجَعَلَ الدَّمُ يَسيلُ مِن شَفَتَيهِ، وهُوَ يَبكي ويَقولُ: اللّهُمَّ إنّي أشكو إلَيكَ ما يُفعَلُ بي وبِإِخوَتي ووُلدي و أهلي، ثُمَّ اشتَدَّ بِهِ العَطَش ترجمه: حُصَين بن تَميم، تيرى به سوى حسين عليه السلام انداخت كه به لبهايش خورد و خون از آنها، سرازير شد. حسين عليه السلام، در حالى كه مىگريست، مىگفت: «خدايا! من از آنچه با من، برادرانم، فرزندانم و خاندانم مىكنند، به تو شِكوه مىبَرَم». سپس، تشنگىاش شدّت گرفت. https://eitaa.com/oshaghalhosein_313