حسین جان، ابتداے سخن را، امید بر نتیجۂ سودمند بر این توسل و وجہہ اۍ پسندیده در مقدمۂ آن کہ تثبیٺ ایمان و معرفټ نفسم است، از محضرٺ تمنا دارم . معترفم کہ: دور هستم از آن چہ میخواهے؛ از این ڪه شخصیٺ خود را ارزان فروختہ ام و نسبټ بہ آن ڪوتاهے ورزیده ام. نظر بہ ودیعه بودنم از جانب حضرت حڨ نداشتہ ام و بہ تعبیرے: مدال انسان ڪامل و خلیفۂ الہی شدن را بہ دست نیاورده ام. شفقټ و مہربانے هایت، بدرقۂ توفیقاتۍ از جانبت است. و من باید دلنشین ترین، زیباترین سرمایهٔ زندگي ام را در قرآن و عترت بدانم. تکیہ کلام این توسل که در اعترافـ بہ تقصیراتم بیان شد درخواست مفاتیح رحمٺ از عنایاتت در رفع آن ها می باشد. میخواهم بهره هاے رسیدن به من اتاکم نجيٰ را نصیبم فرمایی، تا خود را بہتر بشناسم. ارسالی کاربران کانال https://eitaa.com/oshaghalhosein_313