🌙 آداب نماز[۱] 🔹 قسمت ۱٧ 🔻فصل هفتم: در بیان تفهیم است. ▫️ بخش نخست ✨یکی از آداب قلبیه ی عباداتِ ذکریه، تفهیم است، و آن چنان است که انسان قلب خود را در ابتداءِ امر، چون طفلی پندارد که زبان باز نکرده و آن را می خواهد تعلیم دهد. پس هر یک از اذکار و اوراد و حقایق اسرار عبادت را با کمال دقت و سعی به آن تعلیم دهد و در هر مرحله ای از کمال هست، آن حقیقتی را که ادراک نموده، به قلب بفهماند. 🔻پس اگر اهل فهم معانی قرآن و اذکار نیست و از اذکار عبادات بی بهره است، همان معنای اجمالی را که قرآن، کلام خدا است و اذکار، یادآوری حق است و عبادات، اطاعت و فرمانبری پرورگار است؛ تعلیم قلب کند و به قلب، همین معانی اجمالیه را بفهماند و اگر اهل فهم معانی صوریه قرآن و اذکار هست؛ همان معانی صوریه را از قبیل وعد و وعید و امر و نهی، و از علم مبدأ و معاد به آن مقدار که ادراک نموده، به قلب تعلیم دهد. و اگر کشف حقیقتی از حقایقِ معارف یا سرّی از اسرار عبادات برای او حاصل شده؛ همان را با کمال سعی و کوشش به قلب تعلیم کند و آن را تفهیم نماید. ✨و نتیجه این تفهیم، آن است که پس از مدتی مواظبت، زبانِ قلب گشوده شود و قلب، ذاکر و متذکّر گردد. در اولِ امر، قلب متعلم بود و زبان، معلم، و به ذکرِ زبان، قلب° ذاکر می شد و قلب° تابع زبان بود و پس از گشوده شدنِ زبانِ قلب، عکس می گردد: قلب° ذاکر گردد و زبان، به ذکر آن، ذکر گوید و به تبعِ آن حرکت کند. بلکه گاه شود که در خواب نیز انسان به تَبَع ذکر قلبی، ذکر لسانی گوید؛ زیرا که ذکر قلبی مختص به حال بیداری نیست و اگر قلب، متذکر شود، زبان که تابع آن شده، ذکر گوید و از ملکوت قلب به ظاهر سرایت نماید: قُل کُلٌّ یَعمَلُ علی شاکِلَتِهِ [٢]... ادامه دارد. ____________پ. ۱. آداب نماز، امام خمینی، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ اول؛ ص ٢٨. ٢. بگو! هر کس بر سرنوشت خود عمل می کند. (اسراء/٨۴) به کانال عشاق بقیت الله بپیوندید.👇 @oshghebaghyatollah