حکمت ۲۹۱ نهج البلاغه را اهل سنت برای نهی بر عزاداری اهل بیت علیهم السلام سند می آورند لطفا راهنمایی بفرمایید ✅ بسم‌الله الرحمن الرحیم اولاً اینجا این را دارد که انسان جزع‌ فزع نکند، جزع‌ و فزع و بی‌تابی باعث می‌شود که انسان حرفهای کُفرآمیز بگوید یا کارهای نامناسب کند اما گریه کردن که آیا پیامبر بر فرزند هجده‌ماهه‌ خودش گریه می‌کرد یا نه؟! خود انصار این را نقل کرده‌اند؛ چرا پیامبر گریه می‌کردند؟! چرا عزاداری می‌کردند؟ خود امیرالمومنین علیه‌السلام کنار قبر حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها چه می‌گفتند؟! « أمّا حُزني فَسَرمَدٌ، وَ أمّا لَيلي فَمُسَهَّدٌ » این گریه‌ها و این عزاداری‌ها بوده. آیا پیامبر وقتی که بعد از جنگ أُحد زنان برای کُشته‌های خودشان گریه می‌کردند پیامبر نفرمود که « فان عمی حمزه فلا یباکی له» عمویم حمزه عزادار و گریه‌کننده‌ ندارد! بعد زنان مدینه بعد از آن اول می‌رفتند خانه حمزه‌ سیدالشهداء عزاداری می‌کردند و بعد می‌رفتند برای شهدای خودشان عزاداری می‌کردند. این‌ها را چه کار می‌کنند! عزاداری که بوده و از زمان پیغمبر هم بوده است! ضمن این که أمیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرمایند «اگر جزع‌ و فزع کنید» و فرموده‌اند «صبر کنید» حالا آیا این «صبر کنید» یعنی عزاداری نکنید؟ یعنی گریه نکنید؟ نه! می‌شود صبر داشته باشد اما عزاداری هم بکند، گریه هم بکند؛ چون انسان، انسان است و قلب دارد، دل می‌سوزد و اشک جاری می‌شود. بعد هم که وقتی اصحاب تعجب کردند که چرا پیامبر دارد گریه می‌کند، فرمود من انسان هستم، دل دارم، دل می‌سوزد و اشک جاری می‌شود، ولی سخنی نمی‌گویم که باعث خشم پروردگارم بشود! این است که اشکال دارد! ۲۴۲