❓سؤال: سوال بنده از استاد رضا محمدی : ما انسان ها بعضی اوقات گناهانی می کنیم که گاهاً اثر وضعی آن ها طوری به جسم و روح ما صدمه می زند که این آسیب هرگز جبران پذیر نیست. یعنی پله به پله بدبخت می شویم : ۱- گناه می کنیم - اثر وضعی میاد ۲- اثر وضعی میاد - معیوب می شیم ۳- معیوب می شیم - مردم رهامون می کنن ۴- مردم رهامون می کنن - فقیر می شیم ۵- فقیر می شیم - ایمان مون ضعیف میشه ۶- ایمان مون ضعیف می شه - آخرت رو از دست می دیم حکمت این کار چیه؟ چگونه باید این مشکل رو حل کنیم؟ راه حل چیست؟ ✅ پاسخ: بِسم اللّه الرَّحمنِ الرّحیم یک؛ گناه نکنید، کي شما را مجبور کرده که گناه کنید؟ دو؛ هر گناهی اثر وضعی ندارد و اثر وضعی اش هم آنقدر نیست که، انسان بخواهد معیوب بشود و ناتوان بشود و منفور مردم بشود. این نتیجه گیری شما درست نیست. سه؛ حالا که انسان، معیوب شده، خب صبر کند؛ با صبر اجرش بی حد خواهد شد«يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ» [و اگر] نمی خواهد صبر کند[خب] به مردم توجه نکند، به خدا توجه کند. و اگر فقیر شد،[بداندکه]اتفاقا فقرا بهتر ایمان دارند، ایمان فقرا، بهتر از اغنیا است؛ بروید آمار بگیرید، بروید بررسی کنید. پنج؛ به خاطر فقرتان، خداوند، در قیامت، از شما حساب نمی خواهد، در حالی که اغنیا باید حساب پس بدهند و آنجا پدرشان در می آید! ضعف ایمان، با خود ارادۂ انسان است، انسان می تواند با تفکر و تعقل، با پرهیز از گناه، ایمانش را روز به روز قوی تر کند. بنا براین بحثهایی که شما کردید، نتیجه گیری هایی که شما کردید، همۂ شان معیوب بود. 🖊پیاده شده از صوت استاد محمدی