در مسیر بندگی 724 حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود عرض و مال و دل و دین در سر مغروری کرد امام علی علیه السلام: وَ اسْتَعِيذُوا بِاللَّهِ مِنْ لَوَاقِحِ الْكِبْرِ كَمَا تَسْتَعِيذُونَهُ مِنْ طَوَارِقِ الدَّهْرِ فَلَوْ رَخَّصَ اللَّهُ فِي الْكِبْرِ لأَِحَدٍ مِنْ عِبَادِهِ لَرَخَّصَ فِيهِ لِخَاصَّهِ أَنْبِيَائِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ وَ لَكِنَّهُ سُبْحَانَهُ كَرَّهَ إِلَيْهِمُ التَّكَابُرَ وَ رَضِيَ لَهُمُ التَّوَاضُعَ و به خدا پناه بريد از كبر كه(در سينه ها) زايد، چنانكه بدو پناه مي بريد از بلاهاي روزگار كه پيش آيد. اگر خدا رخصت كبر ورزيدن را به يكي از بندگان ميداد، به يقين چنين منتي را بر پيامبران گزيده و دوستانش مي نهاد، ليكن خداي سبحان بزرگ منشي را بر آنان ناپسند ديد و فروتني شان را پسنديد. (نهج البلاغه خطبه 192) @ostad_aali