🔴۵. خمر زندیقی از امام صادق علیه السلام پرسید: چرا خدای تعالی شراب را حرامکرده با این که لذتی بهتر از آن وجود ندارد. حضرت فرمود: حَرَّمَهَا لِأَنَّهَا أُمُّ اَلْخَبَائِثِ وَ رَأْسُ كُلِّ شَرٍّ يَأْتِي عَلَى شَارِبِهَا سَاعَةٌ يُسْلَبُ لُبُّهُ فَلاَ يَعْرِفُ رَبَّهُ وَ لاَ يَتْرُكُ مَعْصِيَةً إِلاَّ رَكِبَهَا وَ لاَ یَترُکُ حرْمَةً إِلاَّ اِنْتَهَكَهَا... وَ اَلسَّكْرَانُ زِمَامُهُ بِيَدِ اَلشَّيْطَانِ إِنْ أَمَرَهُ أَنْ يَسْجُدَ لِلْأَوْثَانِ سَجَدَ وَ يَنْقَادُ حَيْثُمَا قَادَهُ؛ [۱] شراب را بدان جهت حرام کرده است که اصل و ریشهء همهء خبائث و سرآغاز همه شرور است. شراب خوار را وقتی می‌رسد که عقل از او مسلوب شود و پروردگارش را نشناسد و از هیچ معصیتی فروگذار نکند و هیچ حرمتی را نرسد، جز آن که هتک کند... زمام مست به دست شیطان است، اگر به او دستور دهد که بر بتها سجده کن، می‌کند. و شیطان او را هر جا ببرد، می‌رود. بدیهی است کسی که با ارزش ترین عطای پروردگارش؛ یعنی عقل و خرد را از دست می‌دهد، بی مبالات خواهد شد و هر کاری در توانش باشد، انجام خواهد داد. چنین شخصی از هیچ کس ابایی ندارد و برای هیچ کسی احترام قائل نخواهد شد؛ زیرا عقل و خرد است که راه را به انسان می‌نماید و مسیر به کارگیری قدرت را برای او مشخص می‌کند. 📚[۱]: احتجاج، ج ۲، ص ۳۴۶؛ وسائل الشيعة، ج ۲۵، ص ۳۱۷، بحارالانوار، ج ۶۲، ص ۱۶۲. اخلاق فطری ، ص ۱۳۶ ، ۱۳۷ کانال رسمی استاد محمد بیابانی اسکوئی https://eitaa.com/joinchat/1465450678C012e77867a