❀ | | 💢 كور است، يا كور باد...؟! 🔅 «عَمِيَتْ عَيْنٌ لا تَراكَ عَلَيْهَا رقيباً»...كور است، (و يا كور باد) ديدگانى كه تو را بر خويشتن مراقب نبيند! ▫️ اين بند از دعاى «عَرَفه»، بيانگر اسرارى از احوال اهل سلوك و مردمى است كه راه وصول به مقام قرب را مى پويند. ... 🔻 از اين گفتار يكى از دو معنى زير را اراده كرده است: ۱┈• اين جمله به صورت خبر (نه انشا و دعا و نفرين)، آن هم بر سبيل مجاز تلقى گردد، به اين معنى كه: كسى كه تو را بر خويشتن مراقب نمى‌‌بيند و حضور و ظهور وجود تو را در همه جا و همه حال احساس نمى‌‌كند كوردل است؛ يعنى ديدگان بصيرتش از كار افتاده است: «صُمٌّ، بُكْمٌ، عُمْىٌ فَهُمْ لا يَرْجِعُونَ»...اينان كران، لالان، و كوران هستند كه راهى فراسوى خود در رجعتِ به حق و حقيقت نمى‌‌يابند. 🚩 با چنين توجيهى، سخن حضرت سيدالشهدا را بايد بر اين وجه حمل نمود كه مى‌‌خواهد كوردلى مردمى را كه حضور خدا را در همه جا احساس نمى‌‌كنند و وجود او را نمى‌‌بينند بازگو فرمايد. ۲ ┈• و يا منظور آن حضرت، دعا، يعنى نفرين است تا اهل غفلت را از خوابشان برانگيزد و آنان را به سرعتِ در سيرِ به سوى حق وادارد، و سرانجام آنها را به مرتبت شهود و عيان رفعت دهد. 🚩 به عبارت ديگر، گويا آن حضرت مردم را مخاطب قرار مى‌‌دهد و به آنها مى‌‌گويد: ▫️ شما چگونه در درون و افكار و احساس خود به غير حق، حقى كه واضح و آشكار است، توجه مى‌‌كنيد و به خودِ حق نمى‌‌نگريد؟ لذا بر سبيل نفرين مى‌‌فرمايد اين چشم سر و يا اين ديدگان دل ـ كه تو را مراقب خود نمى‌‌بيند ـ سزاست كه كور شود و در خور آن است كه از كار افتد. 🌐 بیشتر بخوانید 🔰 @p_eteghadi 🔰