کتابخانه‌ی خیابان نوزدهمـ
تو همانی که دلم لک زده لبخندش را او که هرگز نتوان یافت همانندش را منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو ک
و یک بیت جا افتاده‌ی محشر داره این غزل در انتها به این شرح که: منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر لای موهای تو گم کرد خداوندش را:)))