💫 «چقدر زیباست که انسان امام داشته باشد» ؛ باید همۀ عالم از این جمله پُر بشود! 🔻نتوانسته‌ایم جا بیندازیم که ولایت و امامت چقدر مقولۀ زیبایی است! 🔻کسی که زیبایی و شیرینیِ ولایت را نچشیده باشد، نمی‌فهمد چرا عید غدیر، اعظم اعیاد است 🔸دربارۀ امام‌حسین(ع) کربلا و اربعین، همیشه مردم به زیبایی صحبت می‌کنند؛ زیباترین سروده‌ها و آهنگ‌ها برای نوحه‌ها به‌کار می‌رود و هرچه زیبایی هست، خرج امام‌حسین(ع) می‌شود؛ آن‌هم با انگیزه و عشق و انرژی. 🔸منشأ این‌همه زیبایی چیست؟ زیبایی از ابعاد مختلفِ روحی و عاطفی و احساسات پرشور، زیبایی حماسی، زیباییِ آن اثر اجتماعی عمیق و آن وحدتی که بین انسان‌ها ایجاد می‌کند، زیبایی آن سبک زندگی‌ای که امام‌حسین(ع) ایجاد می‌کند... 🔸آیا منشأ این زیبایی‌ها، رابطۀ حقوقی ما با امام‌حسین(ع) است به این معنا که طبق اعتقادمان باید مطیع امر ایشان باشیم؟ آیا منشأش مقام و فضائل معنوی امام‌حسین(ع) است؟ آیا منشأش مظلومیت ایشان یا حضور خانواده ایشان در کربلا یا اصل این حماسۀ بزرگ است؟ 🔸منشأ این زیبایی‌ها هیچ‌کدام از موارد فوق نیست، البته حماسه زیباست، مظلومیت امام‌حسین(ع) و فضائل ایشان هم زیباست ولی مگر هرکسی در این عالم، مظلوم بشود، این‌همه زیبایی در اطرافش خلق می‌شود؟! قطعاً نه! 🔸راز زیبایی کربلای امام‌حسین(ع) به رابطۀ حقیقیِ امام با امت برمی‌گردد. این یک رابطۀ فوق‌العاده زیباست، چون ولایت و امامت یک مقولۀ سرشار از زیبایی است، البته منظور، آن رابطۀ حقیقیِ ما با ولایت است نه آن رابطۀ حقوقی! 🔸بین ولیّ خدا و انسان‌هایی که بر آنها ولایت دارد یک رابطۀ حقیقی برقرار است که زیبایی ذاتیِ عجیبی دارد، این زیبایی به مسائل اطراف آن هم منتقل می‌شود، لذا وقتی مظلومیت برای ولیّ پیش می‌آید یا حماسه خلق می‌شود، یک زیباییِ مضاعفی از همان زیبایی مرکزی منتقل می‌شود. 🔸ما از موضوع امام‌حسین(ع) باید منتقل بشویم به آن حقیقتِ امام‌حسین(ع) که دلِ ما را برده و آن هم ولایتی است که ایشان بر ما دارد و فوق‌العاده زیباست. همان‌طور که حقیقت مادری و پدری در جایگاه خودش خیلی زیباست. 🔸دربارۀ امیرالمؤمنین(ع) هم همین‌طور است. قرآن این زیبایی را بیان کرده و می‌فرماید: «وَلَكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلوبکُم» خدا ایمان را محبوب و زیبا قرار می‌دهد در دلهای شما. طبق روایت، در اینجا مقصود از ایمان، علی‌بن ابیطالب(ع) است. (تفسیر قمی/۲/۳۱۹) 🔸امامت، زیبایی عالم است و هنر خداوند در عالم خلقت است. ولی ما نتوانسته‌ایم برای کسی جا بیندازیم که ولایت و امامت چقدر مقولۀ زیبایی است. ولایت و امامت یک عشق است، به‌حدی که «بی‌همگان به‌سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود» مصداقش فقط ولیّ و مولا است. 🔸جالب این است که بزرگترین عید ما «عیدِ ولایت» است؛ حتی نه عید ولادتِ شخصِ ولیّ خدا. در عید غدیر در کنار مدح امیرالمؤمنین(ع) مدحِ حقیقت ولایت هم لازم است و اینکه بدون امام نمی‌شود زندگی کرد و نمی‌شود نفس کشید. 🔸 اگر کسی زیبایی و شیرینیِ ولایت را نچشیده باشد، نمی‌فهمد چرا عید غدیر، اعظم اعیاد است؟ چرا شب عید غدیر، بیشترین مغفرت از سوی خدا هست؟ چرا روزۀ عید غدیر پرثواب‌ترین روزه در طول سال است؟ چرا اطعام برای غدیر، پرثواب‌ترین اطعام است؟ اینها می‌خواهد به ما بگوید که «به مسئلۀ ولایت و امامت توجه کنید» 🔻 علیرضا پناهیان 👈🏼 ۶مرداد ۱۴۰۰ - هیئت هنر @Panahian_ir