🔸«احساس حقارت» یک حال بد و «احساس ارزشمندی» یک حال خوب است 🔸 چه‌کار کنیم که خودمان را حقیر ندانیم اما دچار تکبر و عُجب هم نشویم؟ 📌 #حال_خوب-ج۸ ➖یکی از عوامل حال خوب، این است که انسان احساس «ارزشمند بودن» داشته باشد، کسی که دائماً توسط دیگران تحقیر و سرزنش بشود؛ چه مستقیم چه غیرمستقیم، یک نوع احساس حقارت در او پدید می‌آید که حال بدی به او می‌دهد. ➖در مقابل احساس حقارت، یک احساس خودبرتربینیِ کاذب هم داریم که همان تکبر است؛ یعنی انسان از راه غیرمعقول و ناصحیح، بخواهد خودش را بزرگ کند و به رخ دیگران بکشد. عُجب و خودپسندی هم یعنی انسان خودش را بیش از حد و نابجا بپسندد؛ همۀ اینها به انسان حال بد می‌دهند. ➖چه‌کار کنیم که دچار تکبر و عُجب نشویم اما خودمان را حقیر هم ندانیم؟ یک راهش «محبوب بودن» است، کسی که مادر، پدر، همسر و فرزندانش او را دوست داشته باشند احساس خوبی از خودش پیدا می‌کند. ➖فرموده‌اند کسی را جلوی خودش تعریف نکنید ولی اگر به کسی محبت داشتید به او ابراز کنید «إِذَا أَحَبَّ أَحَدُكُمْ‏ صَاحِبَهُ‏ أَوْ أَخَاهُ فَلْيُعْلِمْهُ» آدم به این دلگرمی نیاز دارد واین‌گونه احساس ارزشمند بودن پیدا می‌کند. ➖خانواده و دوستان، دو منبع برای احساس ارزشمندی هستند ولی آنچه احساس ارزشمندیِ اصیل به انسان می‌دهد رابطۀ با خداست و اینکه باور کند خدا دوستش دارد. ➖غیر از منشأ اصلی احساس ارزشمندیِ ما که خداوند است، «اولیاء خدا» هم عامل مهمی برای احساس ارزشمندی هستند. کاش بدانی امام‌زمان(ع) چقدر دوستت دارد! 👤علیرضا پناهیان 💠 کانال حجت الاسلام پناهیان 🆔 @panahiian_org