حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا ... أَهْلَكَ (هود/۴۰) چه فرقی می کند "وَفَارَ التَّنُّورُ ... و از تنور آب جوشید" چشمهٔ چشمهای دخترکی یتیم توی یمن باشد یا پسرکی پابرهنه در غزه یا آه زن های بیوه در عراق و سوریه؟ یا سرفه های آن مرد توی سردشت که گاز خردل کبدش را پاره پاره کرده؟ چه فرقی می کند؟ طوفانی در راه است آن مرد که بیاید ، انگار کسی در گوشش خوانده باشد: "احْمِلْ فِيهَا ... أَهْلَك" «اهلِ او» سوار می‌شوند بر آن کشتی،و آن روز دیگر جز اهل او را از طوفان،امانی نیست. در راه است باید «اهـلِ او» شد ... ❤