بابک خرمدین؛ پرچم‌دار شکوه از دست رفته ایران
هواداران “بابک خرمدین” و پیروان عقاید اجتماعی ـ اقتصادی او از دهه سوم نوامبر ۸۴۲ میلادی (آذرماهِ ۲۲۱ خورشیدی) در آذربایجان، اصفهان، فارس و کرمان بر ضد حکومت خلیفه عباسی دست به یک عصیان گسترده زدند که به نوشته تاریخ‌نگاران، در بیدار کردن ایرانیان کارساز شد. این شورش پنج سال پس از قتل فجیع بابک به دست المعتصم، خلیفه وقت، که در سامرا صورت گرفته بود، روی داده بود.
پس از قتل بابک، مازیار و افشین، دو سردار ایرانی دیگر، توسط المعتصم کشته شدند. معتصم به افشین که با او از در مسالمت وارد شده بود رحم نکرده بود. این اقدام‌ها باعث شد حمایت مردم از حکومت خلیفه عباسی کاهش یابد و شورش‌ها و نارضایتی‌ها در ایران افزایش یابد. بابک خرمدین، با عقاید اجتماعی و اقتصادی خود، توانست جذب‌کننده‌ای بزرگی از مردم ایرانی شود که به دلیل نابرابری‌ها و سختی‌های اقتصادی، به دنبال یک نهاد جدید بودند.
بابک خرمدین، با تمرکز بر اصول انصاف و عدالت، توانست افکار و اندیشه‌های جدیدی در میان مردم ایرانی پایه گذاری کند. او با توجه به نیازهای مردم و تلاش برای بهبود شرایط زندگی آن‌ها، به عنوان یک رهبر اجتماعی و اقتصادی شناخته شد. این عقاید و اندیشه‌ها، باعث شد مردم ایرانی به او بپیوندند و در مقابل حکومت خلیفه عباسی شورش کنند.
این شورش‌ها و نارضایتی‌ها، باعث شد المعتصم بیشتر به نگرانی و ترسی از افزایش تهدیدات و شورش‌ها برخورد کند. او تلاش کرد تا با افزایش نظارت و سختی‌های بیشتر، از افزایش شورش‌ها جلوگیری کند، اما این تلاش‌ها به نتیجه‌ای موثر نرسید.
بابک خُرَّمدین رهبر اصلی مبارزان ایرانی و رهبر جنبش خرمدینان در برابر تسلط خلافت عباسی بود که پس از مرگ ابومسلم خراسانی، بر خلافت عباسی شورید. بپاخیزی بابک خرمدین که خواستار بازگشت عزت و شکوه گذشته ایرانیان بود به غرب و مرکز ایران رسید و پس از بیست سال با خیانت شکست خورد. این بپاخاستن نشانگر تداوم احساسات و دلبستگی ایرانیان نسبت به سرزمین و نیاکان خود بود.
این روزنگار بیان‌گر نقش بابک خرمدین به عنوان یک رهبر ایستادگی است که تلاش کرد شکوه و ارجمندی گذشته ایران را بازپس گیرد. بابک خرمدین و پیروان او با تمرکز بر اصول انصاف و عدالت، توانستند جذب‌کننده‌ای بزرگی از مردم ایرانی شوند و باعث شورش‌ها و نارضایتی‌ها در برابر حکومت خلیفه عباسی شوند.
——————————– * —————————–
یادروز سوم آذرماه:
جشن آذرگان، جشن آتش، فروغ و روشنایی، ماه آذر و روز آذر، آذر در نزد ایرانیان به معنی “آتش” نامیده می‌شود. روز و ماه آذر جشن می‌گویند و این روز جشن آتش است. سرور و شادی یکی از جلوه‌های نیک اهورایی و هم‌ساز با زندگی است. اهمیت آتش در نزد ایرانیان به عنوان نماد روشنایی و فروغ است. بالندگی ایرانیان در این است که نیاکان آنان از دیرباز متمدن بوده‌اند و پیش از همه در شکوفایی هنر و اخلاق و دانش‌اندوزی پیشگام بوده‌اند، آنان با کشف و مهار کردن آتش آن را برای ساختن تمدن به کار گرفتند.
وقوع جنگ “غجدوان” در ماوراالنهر میان سپاه قزلباش ایران با سپاهیان ازبک، که به شکست سخت ایرانیان و جدایی ماوراءالنهر از حوزه نفوذ ایران منجر شد. (۸۹۱ خورشیدی)
آغاز انتشار روزنامه “مجلس” در هشت صفحه، که با چاپ سربی در تهران منتشر شد. سردبیری این روزنامه برعهده “ادیب الممالک فراهانی” از ادبا، شعرا و نویسندگان مشهور آن زمان بود. (۱۲۸۵ خورشیدی)
زادروز “محمدعلی اسلامی ندوشن”، مترجم، شاعر، نویسنده و پژوهشگر ادبی. (۱۳۰۴ خورشیدی)
“دکتر مصدق” نخست وزیر، گزارش مسافرت به آمریکا و شرکت در جلسات شورای امنیت را به مجلس داد. (۱۳۳۰ خورشیدی)
اشل دریافتی ماهانه قضات ایران از سوی دولت دکتر مصدق اعلام شد. دریافتی ماهانه دارنده پایه یک قضایی ۳۰۰ تومان و دارنده پایه ۱۱ قضایی ۱۶۵۰ تومان اعلام گردید. (۱۳۳۱ خورشیدی)
سه ماه و شش روز پس از براندازی ۲۸ امرداد، “دنیس رایت” دیپلمات انگلیسی برای بازگشودن سفارت این کشور در تهران وارد ایران شد. یازده روز بعد اعلامیه دو دولت مبنی بر تجدید مناسبات سیاسی انتشار یافت. (۱۳۳۲ خورشیدی)
کارخانه ریسندگی و بافندگی فخر ایران، در هشتگرد کرج شروع به کار نمود. (۱۳۴۰ خورشیدی)
زادروز “کیهان کلهر” آهنگ‌ساز و نوازندهٔ کمانچه، تنبور، سه‌تار و شاه‌کمان. (۱۳۴۲ خورشیدی)
درگذشت “حسین پژمان بختیاری” شاعر نامدار معاصر. (۱۳۵۳ خورشیدی)
درگذشت “سناتور علیقلی هدایت” فرزند “صنیع الدوله”، اولین رئیس مجلس شورای ملی. (۱۳۵۳ خورشیدی)
گشایش شبکه تهرانِ سیما در محل استودیو صبا. (۱۳۷۴ خورشیدی)
زادروز “باروخ اسپینوزا” فیلسوف شهیر هلندی، پدر لیبرال دموکراسی. (1632 م)
کشف الکتریسیته توسط “مایکل فاراده” دانشمند انگلیسی. (1831 م)
تولد “هانری لوتِرک” نقاش معروف فرانسوی. (1864 م)