پای درس (ره)؛ تبیین ارزش عمر؛ بهترین خدمت به است فرض كنید... یك پرفسوری در یك ‌رشته فنی، تخصصی، ابتكارات و كارهایی دارد، استخدامش می‌كنند یا خودش شركتی تأسیس می‌كند و می‌تواند خیلی كارها انجام بدهد، همه این‌ها را رها می‌كند و می‌گوید: «یك‌لقمه‌نان و پنیری می‌خوریم، بعد ببینیم چه می‌شود.» به نظرم هیچ‌كس كار او را تحسین نمی‌كند؛ «سرمایه‌ات هدر می‌رود! پس این درس‌ها را برای چه خواندی؟! این امكانات را برای چه داری؟! مدیریت را برای چه بلد هستی؟!» ... ادامه این مطلب را در آدرس زیر مطالعه کنید http://partosokhan.ir/page.asp?Number=1052&Category=379 @partosokhan_ir