حقيقي (ع) مى فرمايند: «السَّخَاءُ مَا كَانَ ابْتِدَاءً، فَأَمَّا مَا كَانَ عَنْ مَسْأَلَة فَحَيَاءٌ وَتَذَمُّمٌ»; سخاوت آن است كه ابتدايى(و بدون درخواست) باشد; اما آنچه در برابر تقاضا داده مى شود يا از روى حياست و يا براى فرار از مذمّت. سخاوت را اين گونه تفسير كرده اند: حالت و فضيلتى درونى است كه انسان را به بذل مال به مستحقان و نيازمندان بدون عوض وا مى دارد. سخاوت خالص و حقيقى آن است كه انسان پس از آگاهى بر نيازمندى افراد آبرومند، در حل مشكل آنها به صورت پنهانى بكوشد و نيازى به سؤال نباشد. (حكمت 53) @partosokhan_ir