جواد: موضع گیری های ائمه در برابر حاکمیت و قدرت های حاکم در زمان خودشان شيوه ي افشاگري ائمه(ع)، همواره با فرهنگ هدايتگرانه و روحيه ي عارفانه عجين بوده، به عنوان نمونه: ۱- امام علي(ع) با 25 سال سكوت، حرف هاي ناگفتني ولي شنيدني زدند. ۲- امام حسن(ع) با ترك مخاصمه، سياست حيله گرانه ي معاويه را روشن نمودند. ۳- امام حسين(ع) در فضاي پليد سياسيِ بني اميه با زبان خون كه تنها سخنِ ممكن در آن زمان بود، پيام دادند. ۴- امام سجاد(ع) با بازگوكردن دردهاي اجتماعي و انساني در دعا و تعمیقِ آگاهي هاي معرفتي، تربيتي، سياسي تا بطنِ معنويت، پيام ابدي خود را به گوش جان ها رساندند. ۵ و ۶- امام باقر(ع) و امام صادق(ع) با تدوين فرهنگ كلاسيك ديني، با تحجـر و جهلِ تهديدكننده، مقابله كردند. ۷- امام كاظم(ع) با هدايت گري هاي عميق و مبارزه ی سياسي و تحمل زندان هاي طولانی پيام امامت را به گوش شيعيان رساندند، به طوري که دولت عباسي براي حفظ چهره ي خود مجبور شد.حضرت رضا(ع) را به عنوان وليعهد خود انتخاب کند. ۸- امام رضا(ع) با تقويت پايگاه مردميِ ضد خليفه و استفاده از سياسـت نرمشِ خليفه، رسالت خود را به انجام رساندند، تا مردم بفهمند به چه كساني بايد رجوع كنند. ۹- امام جواد(ع) با ارتباط استتارشده با كانون هاي آگاهي، در عين انزوا، راه امامت را طي كردند و براي شيعيان يک تشکل منسجم ايجاد نمودند تا مردم بفهمند در هيچ شرايطي نمي توان از دينداريِ صحيح دست برداشت. ۱۰- امام هادي(ع) با حياتي ساكت و معنوي خليفه را به فرياد آورده و به نحو اَحسن سرمايه هاي الهي شيعه را در حيات خود نمايان کردند. بارها متوكل مي گفت: «وَيْحَكُمْ قَدْ أَعْيَانِي أَمْرُ ابْنِ الرِّضَا»(180) واي بر شما! كار ابن الرضا مرا از پا انداخته. ۱۱- امام عسکري(ع) با مقاومـت در مقابل محدوديت خليفه، يأسِ دينداري و مبارزاتي را از بين بردند و خليفه را منفعل خود نمودند.