پرسش: یک مسیحی میگفت: " ما مریم (س) را خدا نمیدانیم اما در قرآن آمده که نصرانی ها مریم (س) را معبود میدانند" او میگفت: " ما فقط پدر و پسر و روح القدس را خدا میدانیم نه مریم ع را". چه پاسخی میتوان به این ارمنی داد؟ پاسخ: مسیحیت، فرقه های متعددی در طول تاریخ داشته که برخی از آنها منقرض شده اند. قرآن نفرموده که "همه فرقه های مسیحیت در همه عصرها معتقد بوده و هستند که مریم ع خداست". آیه ای که مورد اشاره این فرد است اینست: «و اذ قال الله یا عیسی بن مریم أ أنت قلت للناس اتخذوني و امي الهين من دون الله» (سوره مائده ۱۱۶) ترجمه: "و هنگامی که خداوند (در قیامت) به عیسی پسر مریم می گوید: آیا تو به مردم گفتی که من و مادرم را که خدا نیستیم به خدایی بگیرید؟!" قرآن در این آیه اشاره میکند که «عده ای در دنیا (در برخی دوره ها) قائل به الوهیت مریم (س) بوده اند و غلط بودنِ این عقیده، در قیامت روشن می شود » قرآن نمی گوید همه مسیحیان در همه زمان ها و مکانها چنین باوری داشته اند. آنچه قطعیست اینست که برخی از فرقه های مسیحی در عربستان یا حبشه و ... در دوره های گذشته معتقد به الوهیت مریم (ع) بوده اند و برخی از آنها با مسلمانان تماس داشته اند از این رو در قرآن هم به عقاید آنها پاسخ داده شده است. نکته دیگر اینست که گاهی رفتارهای مسیحیان در تقدیس و تعظیم مریم (س)، به نحوی است که «تقریبا خدا» وانمود می شود. بنده خودم حدود سال 2003م یک فیلم از یک مسیحی تازه مسلمان دیدم که به انگلیسی حرف میزد و میگفت: " وقتی مسیحی بودم یکی از مشکلاتم این بود که موقع عبادت نمیدانستم دارم بالاخره با چه کسی حرف میزنم؛ با خدا یا مسیح یا مِری(مریم س)؟!" بنابراین بعضی مسیحیها حتی در دوران ما، جایگاه خدایی برای مریم (س) قائلند. اینکه یک عده از مسیحیان در برخی دوره ها و برخی کشورها تصورشان این بوده که مریم (ع) خدا بوده کاملا قابل انتظار است زیرا وقتی مریم (س)، را مادرِ خدا می دانند پس خودش هم به یک معنا خداست چون وقتی عیسی (ع) را خدا میدانند چگونه می شود که این خدا، در شکم مریم شکل گرفته و از شیره ی جان این بانو تغذیه کرده باشد مگر اینکه این خانم را هم تقریبا خدا بدانند. ضمنا وقتی خدا، پدر است و عیسی (ع) پسر است گویی مریم (س) هم خدای مادر است گرچه شاید کلیسا بخاطر بدبینی که به جنس زن داشته، صریحا اعتقاد به الوهیت مریم (س) را تصویب و اعلام نکرده است. وقتی برخی از مسیحیان جلوی مجسمه مریم سلام الله علیها تعظیم می کنند یعنی عُرفاً ایشان را پرستش میکنند حتی اگر در عقاید رسمی خودشان، او را خدای کامل ندانند. به طور کلی، برخی از فرقه های مسیحیت و یهودیت در زمان پیامبر (ص) بودند که کتابهایشان تفاوتهایی با کتب آسمانی امروزی داشت. مثلا یهودیانی بودند که میگفتند « عُزَیر (ع)، پسر خداست» اما امروزه چنین گروهی منقرض شده یا آنقدر در اقلیت هستند که اصلا دیده نمی شوند. اما چرا قرآن به عقاید انحرافی این فرقه ها اشاره کرده؟ پاسخ اینست که قرآن به عقاید غُلُوآمیز یهود و نصارا انتقاد میکند زیرا به طور کلی، غلوّ را بسیار خطرناک می داند. متاسفانه ما شیعه ها و اهل سنت، در مواردی مبتلا به غلو درباره برخی بزرگان دین میشویم و این آیات قرآن، درسی برای ماست. گویی خدا در قران میخواهد بشر را نسبت به «خطر غُلُوّ » که در اکثر ادیان و مذاهب وارد شده هشدار بدهد. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis