امیرمومنان(ع) در نامه ۶۹ نهج‌البلاغه می‌فرمایند: از حوادث گذشته‌ی تاریخ، برای آینده عبرت بگیر، که حوادث روزگار با یکدیگر همانند بوده و پایان دنیا به آغازش می‌پیوندد و همه‌ی آن رفتنی است. به نظر می‌رسد، تمایز اصلی فرهنگ طلحه و زبیر با علی(ع)، در این بود که آن دو به علت مجاهدت‌های خود در دوران رسول خدا(ص)، خود را طلبکار حکومت اسلامی می‌دانستند و گمان می‌کردند همه مزد زحمت‌هایشان را باید در همین دنیا و چه بهتر که از غنیمت‌ها و درآمد بیت‌المال بگیرند. اما امیرمومنان(ع) نه تنها این تفکر را نمی‌پذیرفت، بلکه معتقد بود انسان نباید مزد مجاهدت‌های در راه خدا را در این دنیا بستاند، گرچه اگر از راه صحیح مزدی به او برسد، گرفتنش ایرادی ندارد. زیرا مزدی که در سرای دیگر برای مومنان و مجاهدان وجود دارد، بسیار ارزشمندتر و لذت‌بخش‌تر از مزد این دنیا است... در این کتاب، ۶۶ تن از چهره‌های خوش‌سابقه و متنفذ حکومت علوی، معرفی و لغزشگاه‌ها و عوامل ریزششان بر اساس اسناد دست اول تاریخی بررسی شده‌است. آنان به چهار جریان صدارت‌طلبان فتنه‌گر، متحجران آشوبگر، اعتزالیون عافیت‌طلب و اعتزالیون قدرت‌طلب تقسیم شده‌اند. اما از آنجا که برخی از آنان در قالب‌های مذکور قرار نمی‌گرفته‌اند؛ بر اساس اوصافی که در تاریخ درباره‌شان گفته شده، به عالمان، قاضیان، خطیبان، شاعران، دوستان بی‌وفا و چهره‌های بانفوذ تقسیم گردیده‌اند. 📚 کتاب «ریزش خواص در حکومت امیر مومنان(ع)» ✍ 📜 📭 سفارش کتاب : 💬 @patogh061 📲 09168000353 📚پاتوق کتاب اهواز @patoghketab