شاید بیش از بیست و سه چهار سال است که ایام نوروز خانه نبوده ام. معمولا در اردوی جهادی و مناطق محروم بوده ام. اساسا اردوها در تربیتم همیشه نقش جدی داشته اند. چه اردوهای دانشجویی کربلا و مشهد. چه راهیان‌نور و جبهه های جنوب. چه جهادی و مناطق محروم. تجربه های معنوی من و امثال من در این زندگیهای جمعی معنوی رخ داده است. طعمهایی را چشیده ام که با دنیا عوضش نمیکنم. معتقدم ما نسلی هستیم که تجربه معنویت جمعی داریم. تجربه فعالیت اجتماعی معنوی. فعالیت سیاسی معنوی. فعالیت جنگ و جهاد معنوی. فعالیت کار علمی جمعی معنوی. چقدر این تجربه ها ذی قیمتند و ارزشمند. اساسا انقلاب اسلامی تجربه های جمعی معنوی و خلوت در بستر یک هیاهوی حماسی را برای همه ما ممکن کرده است. اما امسال برای اولین بار مجبور شدم به دلایلی با دوستانم جهادی نروم. برای خودم هم عجیب است. اما در عوض یک بار تجربه پدر و مادرم را خواهم داشت. که همیشه در این ایام فرزندانشان نبودند و تنهایی پای سفره هفت سین مینشستند. امسال پسرم به اردوی جهادی رفته و دخترم به راهیان نور. حس جدیدی دارم. خیلی جدید. هم احساس افتخار و لذت هم احساس جاماندگی و غربت هم احساس مسوولیت و همت هم احساس پیری و خلوت. ملغمه جالبی است به هر حال. نوشته: @ali_mahdiyan در ایتا @pavaraqi