✳️ ایمان ابلیسی! 🔻 بر طبق فرهنگِ غیرِ قابل تردید قرآن صرفا یک نیست. درست است که ایمان یعنی و باور مربوط است به دل، اما قرآن هر باوری را، هر ایمانی را قبول و پذیرش و به رسمیت نمی‌شناسد. ایمان مجرد، ایمان قلبی خشک و خالی، ایمانی که در جوارح و اعضای مؤمن شعاعش مشهود نیست؛ این ایمان از نظر اسلام ارزشمند نیست. 🔸 اول مومن به خدا است. پیش از آنکه بندگان پُرمدعای پروردگار و فرزندان پرناز و افاده آدم به این سرزمین خاکی بیایند، سالیانی خدای متعال را عبادت می‌کرد و دلش کانون معرفت خدا بود. اما در آن بزنگاه، در آنجایی که ایمان‌ها همه آنجا به کار می‌آیند یعنی در هنگام ، در هنگام تعیین راه نهایی این ایمان به کار ابلیس نیامد، این ایمان در همان دل ماند. 🔺 من می‌گویم ایمانی که فقط در دل بماند می‌پوسد و می‌خشکد، تو بگو؛ نه باقی می‌ماند؛ ما شبهه را قوی می‌گیریم می‌گوییم ایمان در اعماق دل می‌ماند. اما ایمانی که در دل می‌ماند و به دست و پا و چشم و گوش و مغز و اعضاء و جوارح و زندگی و نیروها و انرژی‌های ما نمی‌رسد، آن ایمان از نظر فرهنگ قرآنی ارزشمند نیست. 👤 📚 برگرفته از کتاب «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن» ۱۴۰۰ @paygah_salman_kan