📜 *نامه امام صادق علیه‌السلام به شیعیان* ۵۳ ✳️ *نتایج کبر* 🔆 «..... و ایاکم ان یحسد بعضکم بعضا....»؛ «... مبادا بر یکدیگر حسد ورزید...» ❇️ در فرازهای گذشته امام علیه السلام فرموده بودند کبر رَدایی الهی است که اگر بر قامت بنده افتد ویرانی به همراه دارد. 💢 و حسد یکی دیگر از رذایل اخلاقی است که زائیده کبر است. 🔸 در این نامه، امام صادق علیه السلام شیعیان را به شدت از حسد منع می‌کنند و توضیحاتی را پیرامون آن مطرح میکنند، که به شرح آن می‌پردازیم. 💢 جهت درک بهتر این فراز، به بررسی ریشه کلمه حسد می‌پردازیم. ♦️ *حسد از کلمه حَسْدَلْ به معنای کَنِه مشتق شده است.* حسدل یا کنه پوست شخص را زخم می‌کند تا بتواند خون او را بیاشامد. 🔺 حسد نیز به رفتار آدمی آسیب وارد می‌کند تا از این طریق ایمان فرد را بیاشامد. در واقع حسدل به جسم آسیب میزند و حسد به روح ضرر می‌رساند. 🔻 حسد کنه‌ای است که به جانِ ایمانِ انسان می‌افتد. 🔹 راغب اصفهانی در کتاب المفردات خود حسد را اینگونه معنا کرده است: ✨ «تمنای زوال نعمت از ذونعمت» 📌 ادامه دارد ... 🌐 emamraoof.com