‍ 🔴 چه شد که «میدان» وسیع شد؟ 🔹وزیر خارجه در اظهارات اخیر خود از هزینه‌کرد بالای دیپلماسی کشور برای میدان در چند سال گذشته گلایه می‌کند اما به این موضوع بدیهی و روشن نمی‌پردازد که چرا میدان آنقدر وسیع شد؟ 🔹آیا این اولویت‌بخشی به «میدان» خطا بود؟ آیا به اختیار بود یا از سر اجبار؟ آیا تحت تاثیر القائات عناصر میدان بود یا واقعیت‌های منطقه مجموعه نظام را به این جمع‌بندی رساند؟ و... 🔹پاسخ اما در بازخوانی تاریخ است. پس از ماجرای یازده سپتامبر ٢٠٠١، بوش پسر موقعیت را برای اجرای برنامه‌های خود در جهت بازآفرینی نظم جدید سیاسی در منطقه غرب آسیا فراهم دید و همزمان با حمله به افغانستان و عراق از ایران، لیبی و کره شمالی با عنوان محور شرارت یاد کرد. 🔹لشگرکشی آمریکا و اشغال کشورهای همجوار ایران به همراه تهدید مستقیم ایران، همان دلیل اصلی بود که کشورمان را ناگزیر از اتخاذ سیاست‌هایی کرد که با تمرکز بر گسترش برنامه موشکی به عنوان اصلی‌ترین مولفه بازدارندگی، کشور را محفوظ داشت. 🔹در ادامه نیز گرچه بوش رفت و اوباما آمد اما از ترس گرفتار شدن در کوران دومینوی انقلاب‌های عربی، به اذعان خودشان نطفه تروریسم تکفیری را با تاسیس داعش کاشتند تا پروژه خاورمیانه جدیدی که کاندولیزا رایس و دونالد رامسفلد و دیک چنی نتوانسته بودند از عهده‌اش بر آیند در قالب پروژه «تجزیه منطقه» با آرایشی جدید به نام جنگ نیابتی به جو بایدن واگذار شود. 🔹با آمدن ترامپ و سرازیر شدن سلاح‌های آمریکایی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی به سمت حاشیه خلیج فارس هم عملا شرایط منطقه بدتر از آن شد که به خیال خام برخی بتوان داعشِ تکفیری را به لطف مذاکره و دیپلماسی از پای نشاند. 🔹تحولاتی که ذکر آنها رفت، نشان‌گر آن است که اولویت میدان در سیاست خارجی ایران جزو مقتضیات زمانی و مکانی بوده که بر کشور تحمیل شده است. 💠کانال خبری - تحلیلی #پلاک(ایتا ، تلگرام) :👇 🌐 @pelakdez