🔴بواسیر کیومرث! ✔️به گمانم در کارنامه ی چهار ساله ی قبل از انقلاب (1353 تا 1357) شما ، چیزی فراتر از نویسندگی "آتش بدون دود" پیدا نمیشود. با کارگردانی "تابستان سال آینده" در سال 1360 خود را از رده نویسندگی به عرصه کارگردانی بالا کشیدید و تا حالا که با "تیغ و ترمه" در سال 1397 ، همچنان در سن 69 سالگی از وزارت ارشاد جمهوری اسلامی مجوز ساخت فیلم و رانت هنری میگیرید. و کیست که نداند ، پوراحمد هم مانند بسیاری از سلبیریتی های دردانه ی جمهوری اسلامی، در تمام چهل سال گذشته که بیش از 230 هزار جوان رعنای ایرانی پرپر شدند ، با امنیت و احترام کامل روی آنتن صداوسیما بود و قصه های مجید و مادر مرحومش را ساخت و کسب وجهه و اعتبار کرد! کیومرث پور احمدی که هیچ یک از جوایز هنری اش را مدیون قبل از انقلاب نیست و شاید بتوان اینگونه تعبیر کرد که شماره ی اموال وزارت ارشاد و صداوسیما روی تمامی جوایز و تندیس های وی حک است ، کافیست با چشم انصاف به آن نگاه کنید. 🔹آقای پوراحمد، در فرهنگ ما ایرانیان (از پیش تا پس از اسلام) صفتی پسندیده هست که به آن میگوییم "نمک شناسی" و خلافش که میشود "نمک به حرامی". بنظر شما چه میشود که یک سینماگر پیر 70 ساله، فراموش میکند که سی سال اول عمرش را زیر سایه حکومت پهلوی به گمنامی و بی اعتباری گذرانده و صرفا در 40 سال بعد، در سایه سار نظام جمهوری اسلامی صاحب اسم و رسم سینمایی شده و در عرصه تلویزیون جمهوری اسلامی نیز از این شبکه به آن شبکه ملی به او اعتبار بخشیدند! و حالا چه شده که نعل وارونه ی نمک ناشناسی میزند به نحوی که گویی پس از چهل سال دربدری و خارج نشینی، از کالیفرنیا به ایران بازگشته و حق خود را میخواهد. 💥واقعا چه نیکو گفته اند بزرگان که انسانها پس از سن پنجاه سالگی یا خرفت میشوند یا روشن ضمیر ، و حد وسط ندارند. و چه پایان زشتی برای وجهه هنری شما رقم میخورَد وقتی که تاخیر آمبولانس اورژانش برای خشاریا الوند را ربط میدهید به بَواسیر کسانی که برای درمان به لندن میروند. گویی در تهران زندگی نمیکنید و هیچ از ترافیکش نمیدانید. جناب پور احمد، ما ربط مراسم تعزیت هنرمندان کشور را به بواسیر حضرات نفهمیدیم، اما اگر حس میکنید جنازه ی نویسنده ی سالیان اخیر صداوسیما را میتوانید به سنگی برای شکستن شیشه های ساختمان شیشه ای جام جم تبدیل کنید احتراما کور خوانده اید. زیرا آب دهانی که امروز و از بالای سر پیکر مرحوم خشایار الوند بالا انداختید مستقیم در صورت خود شماست چرا که آن صداوسیمایی که فحشش میدهید، "خوب یا بد" ساخته و پرداخته ی امثال خود شماست و شما به صداوسیمایی حمله و اهانت کردید که سالها تصویر مادر مرحومتان را در آن نشانِ خلق دادید. بله، صداوسیما یعنی شما، یعنی خشار الوند و یعنی نیمی از کسانی که زیر تریبون شما در مقابل خانه خشایار ایستاده بودند. شما به خودتان فحش دادید. خیالتان راحت استاد!!! من شک ندارم اگر مادر مرحومتان زنده و پای تریبون بود سیلی جانانه ای به صورت شما مینواخت تا بیاموزید : "اگر به مدیریت یک سیستم اعتراض دارید" لااقل احترام و شأن خود سیستم را حفظ کنید. خصوصا سیستمی که حق نان و نام بر شما دارد. بنابراین خواهشمندم ، زین پس احترام خودتان را حفظ کنید و به آن نظام و انقلابی که شما را "داخل آدم" حساب کرد و به قیمت خون 230 هزار شهید ، برایتان عرصه و میدان فیلم سازی و جوایزه درو کردن را تامین کرد اهانت نکنید. ما را ببخشید استاد، که اینچنین شما را صریح نواختیم، زیرا پس از طعنه های تلخی که در حمایت از جایزه ی اسکار فرهادی به نظام و انقلاب زدید ، به حرمت موی سپیدتان تحمل کردیم و به شما تخفیف دادیم، اما ظاهرا مایل نیستید دهان ها بسته بماند. ما نیز همچون شما به مدیریت های مختلف صداوسیما و یا وزارت ارشاد و.. گلایه و اعتراض داریم اما مانند شما اگر گوشت نظام را بخوریم لااقل استخوانش را دور نمیریزیم. عجالتا اگر هم مشکل بواسیر دارید نیازی به حسادت کردن به بواسیر رانتخواران سیاسی و لندن روها نیست ، امر بفرمایید تا همین تهران برایتان بهترین پزشک را رزرو کنیم./دزنوشت عزت زیاد! // یک فیلمساز ساده! اسفند 1397 💠کانال خبری انصارحزب الله(پلاک)👇🏻 🌐 https://t.me/joinchat/AAAAAD_GFqrw39-ZpmwuMA 🌐 http://eitaa.com/pelaknews 🌐 https://sapp.ir/ansardez