💥قسمت ۲۷ و ۲۸ از حرف های شهروز خشکم میزند. انگار برقی با ولتاژ بالا به من وصل کرده‌اند. حالا دلیل آن خنده‌های مرموزش را میفهمم. برای یک لحظه تمام قدرتم را در دستم جمع میکنم و محکم روی صورت شهروز فرود می‌آورم. شهروز که انگار انتظار این حرکت را نداشت، چند قدمی به عقب پرت میشود. با صدایی که نفرت در آن موج میزند میگویم +خیلی پست فطرتی. چطور به خودت اجازه میدی انقدر راحت به من تهمت بزنی؟خودتم خوب میدونی که من اهل این کارها نیستم، دلیل ناراحتیمم فقط و فقط خود تو هستی . شهروز هنوز گیج و منگ است. وقتی به خودش می‌آید اخم غلیظی میکند و با قدم‌هایی بلند فاصله‌ی بینمان را پر میکند . با صدایی که سعی میکند بلند نشود میگوید _هوی خانم کوچولو مثل اینکه حواست نیست با کی طرفی. فکر نکن هر غلطی که دلت بخواد میتونی بکنی منم ساکت میشینم هیچ کاری نمیکنم. صورتش به قرمزی میزند. رگ های گردنش ورم کرده اند. انگشت اشاره اش را به نشانه ی تهدید جلوی صورتم میگیرد . _مطمئن باش، مطمئن باش انتقام این سیلی رو سخت ازت میگیرم. تابحال او را انقدر عصبی ندیده بودم. فکر نمیکردم انقدر عصبانی شود.از تهدیدهایش میترسم. میدانستم اهل عمل است، اگر حرفی بزند حتما به آن عمل میکند. سعی میکنم ترسم را پنهان کنم و نقاب خونسردی را به صورتم میزنم _هر کاری دلت میخواد بکن . به سرعت از اتاق خارج میشوم.به دستهایم نگاه میکنم. بخاطر فشار عصبی زیاد لرزش گرفته اند. از سیلی که زدم پشیمان نیستم . باید حساب کار دستش بیاید. سعی میکنم فکرم را از شهروز منحرف کنم. وارد جمع میشوم و کنار سوگل مینشینم. سوگل با تعجب میپرسد _چرا انقدر دیر کردی ؟ +هرچی میگشتم گوشیمو پیدا نمیکردم . _عیب نداره حالا گوشیتو بده عکس بگیرم‌ دستم را داخل جیبم میکنم ولی چیزی نمی‌یابم. کمی فکر میکنم و تازه بیاد می‌آورم که موقع جر و بحث با شهروز گوشی را روی میز تحریر گذاشته‌ام. سری به نشانه تاسف تکان میدهم. دیگر نمیتوانم به اتاق بروم چون شهروز هنوز آنجاست. سعی میکنم طبیعی رفتار کنم. +فکر کنم گوشیمو تو خونه جا گذاشتم آخه نبود سوگل بلند میشود _پس میرم گوشیه مامانمو بیارم وقتی سوگل بلند میشود شهروز از اتاق خارج میشود «دیگران را اگر از ما خبری نیست چه غم؟ نازنینا تو چرا بی خبر از ما شده ای» شهریار جای سیلی روی صورتش قرمز شده است . به روی خودم نمی‌آورم و سعی میکنم نگاهش نکنم. شهروز میرود و کنار شهریار مینشیند. شهریار با تعجب میپرسد _چرا صورتت قرمز شده ؟ شهروز ابتدا به من و بعد به شهریار نگاه میکند +حواسم نبود در اتاق خورد تو صورتم . شهریار یکهو میزند زیر خنده . شهروز با تعجب میپرسد +چرا میخندی ؟ _فکر نمیکردم انقدر دست و پا چلفتی باشی شهروز آرام با آرنج به پهلوی شهریار میزند. شهریار سریع خودش را جمع و جور میکند. از حرکات بامزه ی شهریار خنده ام میگیرد اما به روی خودم نمی آورم. سوگل هم ریز ریز میخندد. بعد از صرف شام، در آشپزخانه به بهاره خانم کمک میکنم.آخرین ظرف خورشت را هم در قابلمه خالی میکنم . بهاره دست روی کمرم میگذارد _دستت درد نکنه عزیزم خیلی خسته شدی برو بشین کار ها تموم شد . چند تا خورده کاری مونده اون هارو هم خودم انجام میدم +نه بابا کاری نکردم . بزارید کارها که تموم شد بعد میرم . _نه عزیزم برو . مهمون که اصلا نباید کار کنه . همینقدرش هم چون اصرار کردی اجازه دادم +پس با اجازتون از آشپزخانه خارج میشوم. همه ی مردها گرم صحبت هستند و راجب مسائل سیاسی بحث میکنند. شهریار دور از جمع روی مبل نشسته و تلویزیون تماشا میکند. معلوم است که از بحث سیاسی خوشش نمی‌آید. میروم و کنار شهریار مینشینم.بهترین فرصت هست که از دلش دربیاورم. شهریار که تازه متوجه حضور من شده است نگاهم میکند و لبخند میزند. گفتن اسمش بدون آقا برایم سخت است اما بعد از کلنجار رفتن با خودم بلاخره صدایش میزنم +شهریار انگار منتظر بود صدایش بزنم. چشم هایش برق میزنند و با مهربانی میگوید _جانم کمی خجالت میکشم ولی سریع خودم را جمع و جور میکنم +میخواستم بابت کیک تشکر کنم دستت درد نکنه هم خیلی خوشمزه بود هم خیلی خوشگل بود، زحمت کشیدی _خواهش میکنم کاری نکردم . ولی اصلا رسمی حرف زدن بهت نمیاد آرام میخندد. من هم به پیروی از او میخندم. میخواهم سر صحبت را باز کنم ولی نمیدانم چطور این کار را بکنم. تصمیم میگیرم درباره ی خودش سوال بپرسم +میتونم ازت چند تا سوال بپرسم ؟میخواهم راجبت بیشتر بدونم _آره بپرس راحت باش «قلبی به پاس عشق نمک گیر میشود قلبی از عشق و عاطفه دلگیر میشود» نیما درویش ادامه دارد...