(دلنوشته ای به شهدا) : خیابان‌های شهرمان را به نامتان کرده‌اند، ولی من می‌گویم که جغرافیای جهان را باید به نام شما کرد و وسعت آسمان و زمین را. دیری است زبان جز به نام شما نمی‌چرخد. ما گم شده‌ایم در کوچه پس کوچه‌های زمان. بر روی چشم ما، پرده‌ای از خاک کشیده‌اند؛ وگرنه شما را مرگی نیست، ما اسیران غربت خاکیم؛ ما را بیابید! پلاک زخمیتان را بر گردن گم‌شدگان رمل‌های داغ گناه بیندازید؛ شاید پیدا شویم. شاید بوی خون به ناحق ریخته شما، ما را به سوی حق بکشاند؛ شاید فکه، نامی شود که رازهای مگو را به ما بیاموزد. ما را صدا کنید...