مفهوم وندالیسم یا تخریب گرایی «وندالیسم» را می توان به عنوان یک آسیب یا درد اجتماعی تلقی کرد. ونداليسم يا تخريب‌گرايي به معنای تخریب کنترل نشده اموال عمومي و یا اشیا و آثار فرهنگی با ارزش است که یک ناهنجاري اجتماعي به حساب می‌آید و به فردي كه اين كار را انجام مي دهد در اصطلاح جامعه شناسان وندال مي گويند. درنتیجه، وندالیسم، هرگونه تخریب ارادی اموال عمومی، سازمان شهری، تأسیسات اجتماعی و آثار هنری است که به صورت فردی یا گروهی و هدف دار و غیرهدف دار انجام می‌شود. وجه مشترک همه تعاریف وندالیسم در کارکرد منفی این پدیده و مذموم بودن آن در همه فرهنگ‌هاست و این نکوهیده بودن به حدی می‌رسد که برخی صاحب‌نظران، وندال‌ها را دشمنان آشکار جامعه و عمل آن ها را نهایت گستاخی در رفتارها و تلقی‌ها دانسته‌اند. به عبارتی، وندال ها کسانی هستند که به دلایلی در برابر هر آن چه زیبا و کاربردی است و متعلق به همه‌ مردم است، نوعی گرایش تعمدی به رفتارهای نامسئولانه و تخریب گرایانه دارند. @hama62 پیشینه وندالیسم وندالیسم برگرفته از واژه «وندال» است. وندال نام قومی از اقوام «ژرمن ـ اسلاو» بوده که در قرن پنجم میلادی در سرزمینی در میان دو رودخانه «اودر» و «ویستول» زندگی می‌کردند. این قوم در قرن پنجم میلادی از ژرمن هایی بودند که در آفریقا شکل گرفتند. آن ها در اواسط همان قرن به سرزمین ایتالیا یورش بردند و موجب سرنگونی و فروپاشی امپراتوری بزرگ روم غربی شدند. آن ها ضمن چپاول شهر، تمامی فضاهای شهری را ویران و تندیس های با ارزش را خردکردند، کتاب ها را سوزاندند و ساختمان ها را به آتش کشیدند. «وندال» ها به هر سرزمین و شهر دیگری نیز که یورش می بردند، اموال ساکنانش را به چپاول می بردند و اشیا و آثار غیرقابل حمل را نابود می کردند. ویژگی تهاجمی و خرابکارانه قوم وندال سبب گردیده تا رفتارهای خشونت بار عمدی که به منظور تخریب اموال عمومی و دشمنی با علم و صنعت و آثار تمدن صورت می گیرد تحت عنوان وندالیسم مطرح شود. «وندال های کهن»، در هجوم های وحشیانه خود، چیزی را ویران می کردند که خود نساخته بودند، اما «وندان های مدرن»، چیزی را نابود می سازند که از آنِ جامعه خودشان است. @hama62 ناصر فکوهی، انسان شناس می گوید:«شاید یکی از مهم ترین دلایل برای حکاکی‌های باستانی، تمایل به جاودانگی بود و بنابراین لزوماً نباید در هر گونه نوشتاری بر هر اثر هنری نوعی تمایل به نابودی دید، بلکه می توان آن را نوعی حتی همذات پنداری به حساب آورد، که از مفهوم وندالیسم کاملاً فاصله داشته و به مفهوم هویت یابی و مکان یابی حافظه ای نزدیک است.» برای آن که مردمی به «میراث فرهنگی» خود باور داشته باشند و از آن مراقبت کنند باید فرایند تبدیل «بازمانده فرهنگی» به «میراث فرهنگی» که یک فرایند کاملاً ذهنی است را درونی کرده باشند و اگر این اتفاق نیفتد، برخورد با شیئی که ما نام «میراث» به آن داده‌ایم، «وندالیسم» نامیده می‌شود. وندالیسم علیه آثار فرهنگی و تاریخی صرفاً از روی نا آگاهی نیست، این اتفاق می تواند بر اثر عدم درونی شدن یک ایده باشد. برای درک آثار تاریخی ابتدا باید درک کرد که تاریخ چیست. رابطه‌ای نمادین میان علاقه افراد به نوشتن بر روی تخته سنگ ها وجود دارد، یک خط نوشته بر روی یک سنگ تاریخی نیست که آن را ویران می کند، بیش تر از این، ندیدن زیبایی و بازشناسی و عدم تمایل و حس تعلق به آن سنگ است که آن را از یک مکان «فرهنگی» به یک شیئی طبیعی باز می گرداند و ویرانش می کند. 📗دانلودرایگان جزوه؛کتاب؛نمونه‌سوال همه رشته‌ها تلگرام؛ایتا👇 📖📚➔ @Pnu100 👈📗📒📕📔 برنامه راهنمای جامع دانشجویان👇 🎓🤖➔ @Pnu100bot 👈😍📋 ❣محفل‌دورهمی دانشجویان👇 👩‍🎓👨‍🎓➔ t.me/dorehamiPnu100 👩‍🎓👨‍🎓➔ eitaa.com/joinchat/2156593163C54ca04252d