🔰 نسیان فقدان ❗️ خرافه‌گرایان باور دارند که بر گل آدمی هزار سال باران غم و یک باران شادی بارید و به همین خاطر است که آدمی وقتی به پایان می‌رسد، لبخندی بر لب دارد و آن لذتی که پایان خوب برایش نوشتند. ❗️ اما خرافه‌گرایان از اندود نسیان چیزی نگفتند که با گل وجود انسان در هم آمیخت و اصلا واژه انسان از همین نسیان می‌آید که در بلبشوی فریادها و ناله‌ها آن چیزهایی که باید ببینیم را نمی‌بینیم و صداها احساس واقعی خودشان را ندارند. ❗️ انسان عصر رسانه بدون لذت زندگی می‌کند و ریشه‌ش در #نسیان_معنا است. حتی اپیکوریسم یا ژوئی سنس هم نتوانست عصر لذت‌گرایی را برای انسان‌ها پیش بیاورد و زمانی که تاریخ تمدن را می‌خوانی ریشه سقوط حکومت‌ها سرآغاز زندگی اجتماعی لذت‌گرایانه بدون معنا است. ❗️ انسان فراموش کار لذت بردن را هم فراموش می‌کند، لذت طعم ذرت مکزیکی یا دود سیگار در دمای زیرصفر که دودش را تا کنار ابرها می‌توانی دنبال کنی یا حتی کارهای زشتی که صورتی‌ها برایش اکلیلی می‌شوند اما به جانشان نمی‌نشیند. ❗️ لذت بی معنا سرآغاز انحطاط انسان عصر رسانه است چرا که دیگر هیچ چیزی برایش طعم ندارد و او به آخر خط رسیده است. صدا و تصویر ما را از معنا و خیال دور می‌کنند و سس‌ها و روغن‌ها ما را از مزه فاصله می‌دهند. ❗️ اما بدترین اتفاق برای انسان‌های بی‌خاطره رخ می‌دهد. بی‌خاطره بودن بیشتر از اینکه آزادی و رهایی باشد، درد است. درد نداشتن، درد نبودن، درد نرسیدن و درد نخواستن، بنابراین سختی انسان خاطره داشتن با انسان‌های بی‌خاطره و فراموش کار است که حتی برایشان نشانه‌ها نیز معنا ندارد، اینها همان فرمالیست‌های پوچ‌گرایی می‌شوند که همه چیز را در نما و زاویه می‌بینند، ظاهرگرایان رها شده از حقیقت! 📌 @ponezs