هدایت شده از Mohammad Goleij
۱. هر یک از اشخاص حقیقی و حقوقی حق دارند نزد بانک مرکزی حساب داشته باشند.(تشخیص گستره اشخاص مجاز به افتتاح حساب را قانون معین می‌کند)
۲. اعدادی که در حساب‌های بانکی است باید به یک‌باره در حساب‌های بانک مرکزی درنظرگرفته شوند. پس از آن بانکها می‌توانند در قالب جدید به سایرین بدهکار باشند.
۳. هرگونه پرداخت از سمت بانک به سایرین یا بلعکس باید با پول بانک مرکزی انجام شود و نه بدهی بانک یا نهاد دیگر.(مثلاً اگر قرار است بانک وامی را پرداخت کند، مبلغ از حسابش جابه‌جا شده و به حساب متقاضی وام واریز می‌شود. یا مثلاً اگر قرار است به افراد بهره داده شود، نباید به حجم بدهی بانک چیزی بیفزاید بلکه بایستی به حساب نزد بانک مرکزی همان افراد، مبلغ واریز گردد)
۴. افراد دیگر نمی‌توانند سپرده‌های بانکی را بین حساب‌ها جابه‌جا کنند مگر اینکه ابتدا آن را نقد کرده و سپس در ازای تحویل سپرده بانکی، مبلغ را به حساب بانک مرکزی بانک مدنظر انتقال دهند.
۵. حساب‌های بانک مرکزی فاقد بهره خواهند بود و مردم به منظور نگهداری پول و پرداخت‌ها از آن استفاده می‌کنند.
۶. ممنوعیت خلق پول توسط بانک مرکزی مگر در چارچوب قانون.(به عنوان نمونه، دیگر بانکها دچار اضافه برداشت نمی‌شوند)
۷. مجلس قانونی را تصویب می‌کند تا هم سقف خلق پول برای هر سال مشخص شود و هم در بودجه هر سال بیاید. که بدین ترتیب در چارچوب تصویب بودجه دولت، در خصوص مقدار پولی که در آن سال باید انتشار پیدا کند و نحوه توزیع آن تصمیم‌گیری می‌شود.
🔻پی‌نوشت: به امید روزی که ملی شدن پول کشور را جشن بگیریم.
@aboo_jafar :نگارنده