گاهی وقت‌ها، خدا... آدم‌هایی را سَرِ راه‌مان می‌گذارد... که اگر به خودمان بود... شاید صدسال هم می‌خواستیم، نمی‌شد! آدم‌هایی که نَفَس‌کشیدن در کنارشان... نشستن پایِ حرف‌های‌شان... و عمل به تجربه‌شان... یک‌ شب‌ه... رَهِ صدسال‌ه رفتن است! استاد حاج و استاد حاج از نسلی هستند... که در روزگار ما، انگشت‌شمارند! اینان، دست از دنیا شسته... چشم به محبوب بسته... و جز برای خدا... قدمی برنمی‌دارند و سخن نمی‌گویند! افسوس که زیاد آموخته‌ام و... کم عمل کردم! قدرِ استاد، نِکو دانستن... حیف استاد به من یاد نداد پ.ن بماند به‌یادگار زیر سایه‌ی امیرالمومنین اشرف - ربیع‌الثانی ۱۴۰۰ @poyannfar