قران- آیه ۶۲ - سوره نمل: آیه أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللهِ قَلِیلاً ما تَذَکَّرُونَ [62] یا کسى ‌که [دعاى] مضطر را هنگامى‌که او را بخواند اجابت مى‌کند و ناراحتى [او] را برطرف مى‌سازد و شما را خلفاى زمین قرار مى‌دهد؛ آیا معبودى با خداست؟! کمتر متذکّر مى‌شوید. امام باقر: نَزَلتْ فِی القائِمِ.[۲] [۲]. البرهان فی تفسیر القرآن: ج۴ ص۲۲۵. [این آیه] در مورد قائم، نازل شد. وَ اللّهِ ! کَأَنّی أنْظُرُ إلَی القائِمِ، وَ قدْ أسْنَدَ ظَهْرَه إلی حَجَرٍ ثُمَّ یَنشُدُ اللّهَ ... هُوَ وَ اللّهِ المُضطَرُّ فی کِتابِ اللّهِ فی قَولِهِ: (أَمَّن یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ).[۳] به خدا سوگند! گویا من مهدی را می بینم که پشت به حجر الأسود زده و خدا را به حقّ خود می خوانَد... به خدا سوگند، مُضطر در کتاب خدا در آیه (أَمَّن یجِیبُ الْمُضْطَرَّ...) اوست! [۳]. الغیبة، نعمانی: ص۱۸۸. امام صادق: نَزَلَتْ فی القائِمِ مِن آلِ مُحَمَّدٍ، هُوَ ـ وَ اللّهِ ـ المُضطَرُّ! إذا صَلَیٰ فِی المَقامِ رَکعَتَینِ وَ دَعا إلَی اللّهِ عز و جل فَأَجابَهُ، وَ یَکشِفُ السّوءَ وَ یَجعَلُهُ خَلیفَةً فِی الأرضِ.[۴] [۴]. تفسیر القمّی: ج۲ ص۱۲۹. این آیه در مورد قائم از آل محمّد نازل شد. به خدا سوگند، مضطر اوست. هنگامی که در «مقام»، دو رکعت نماز بگزارد و دست دعا به سوی خدا بردارد، خدا، دعایش را اجابت می کند و بدی را بر می دارد و او را جانشین خویش در زمین می گردانَد.