قریب به یک هفته‌ای که به شکل حضوری یا سایبری مشغول روشنگری پیرامون جنگ روانی ترس از بیماری مسری بودم دوباره به اهمیت و میزان تأثیر فنون اقناع به‌ویژه پی بردم؛ همان مردمی که مترو و اتوبوس سوار می‌شوند، در بازار آزادانه می‌چرخند و مشغول خرید عید هستند، از ترس شیوع به مراکز مذهبی ازجمله مساجد و زیارتگاه‌ها نمی‌روند. وقتی مدارس، دانشگاه‌ها و تمامی مراکز علمی فعال‌اند با چه توجیهی اعتکاف و راهیان نور را تعطیل می‌کنند؟ آیا ازدحام مترو بیشتر و احتمال سرایت در آن بالاتر است یا مسجدی که مردم منظم و در صفوفی بافاصله از هم به نماز می‌ایستند؟ آیا فقط در راهیان نور و اعتکاف احتمال سرایت بیماری وجود دارد؟ آیا و آیاهای بسیاری که فعلاً به‌جای پرسیدن سکوت می‌کنیم. اما اندکی تأمل‌کنیم که چرا استانداردهای دوگانه‌ای در اجرا وجود دارد و چرا چنین اتفاقاتی درست سر بزنگاه‌ها پیدایشان می‌شود و چرا امثال این بیماری و حادثه به 22 بهمن، 2 اسفند و حماسه‌های ملی و دینی حساسیت دارند؟! ✅ 🆔 eitaa.com/qahramani 🆔 sapp.ir/qahramani.ir