شعر زیبای به زبان مازندرانی تقدیم به 175شهید عزیزغواص وشهدای مدافع حرم که کبوترانه پروازکردند... «مسافران افلاک» گَلی تَرهاکنم از رود کارون بخوندم از شه نازنین برارون خوامه پَربکشم با بال احساس بُورم تا مقتل شیران غواص همون دشتی که ازخون لاله زاره زمظلومی یاران داغداره همون دشتی که غم درسینه دارنه بهارون در بهارون لاله کارنه شهیدونی که پاک وبا صفانه بمیرم زنده زنده جان هدانه شهیدونی که باقلب پراحساس مدد بَیتنه از حضرت عباس شهیدونی که زنده زنده درخاک نفس نفس بزونه تا به افلاک شمه نفس نفس بزوعن دور شمه پَر ازقفس بزوعن دور شمه قمقمه مثل مشک عباس بخرده تیر حرمله ی خنّاس شمه قروون که پاک وباصفانی بمیرم که غریبی جان هدانی بشنوسّمه که ته دس ره دوسّه چتی بال بال بزویی تنِ خسّه بمیرم جان دانی اروندِ کنار نا پِر دیّه نا مار دیّه نا برار غریبی جان هدانی بین صحرا شمه سر ره به زانو بیته زهرا«س» اگه دشمن شمه بال ره دوسّه چه زیبا پَر بزونی دسّه دسّه مدافع حرم مه جان ته قروون شهیدمحترم مه جان ته قروون پسر ته چَم هدا می یه بلاره ته خنده وته گرمی یه بلاره مره که مادر شهید هاکردی پیش فاطمه«س»رو سفید هاکردی اِسا دیگه بهی مه سرفرازی خدا ایشاالله از ته باشه راضی تره خو بدیمه چفیه بدوشی لباس بسیجی شه تن دپوشی تفنگ ته دوش وخوندسی زیرلب خوامه بوّم فدای عمه زینب طلاونگ سحربوردی نمویی مه قشنگ پسر بوردی نمویی بِنه که بخردی مه دل سروشته تره که تیر بزو مره بکوشته پسرمه پهلوون ته دور بگردم مه نازنین جِوون ته دور بگردم ته نعش ره تا بدیمه تب هاکنّه همونجه یادی از زینب هاکنّه نشون به اون نشون میون گودال تنِ بی سر بدیّه بورده از حال حسین ره بدیه شه سر ره روشته گته کی تره اینجوری بکوشته باورنکردمه که سر نداری تره نشناسیمه که مه براری حسین جان مه برارخدانگهدار برار نیزه سوار خدانگهدار اَمه چش به عنایت حسینِ قیامت به شفاعت حسینِ... حسین جان ازکرم هاکن عنایت که «شاهد» بَوّه فدای ولایت .