در روزگار شاه عباس لعن و نفرین شامل هر سه خلیفه اول نمیشد و بیشتر به روی عمر خلیفه دوم متمرکز شده بود که در دوران خلافت او امپراتوری باستانی ایران سقوط کرد ،عمر به دست یک ایرانی به قتل رسید و در زمان شاه عباس سالروز مرگ او بدل به جشن شد : جشن قتل عکر (عمر کشان) که فرصتی برای جشن و شادی شد.
شاردن می گوید : در روزگار شاه عباس لعن عمر سبب برخوردهای فراوانی با ازبکهای سنی بود که سبب درگیری های بسیاری میشد ، پس از آن شاه عباس دستور داد که وقتی یک هیئت ازبک وارد می شود در شیپور دمیده و اعلام کنند در حضور ازبک ها لعن نشود !
🔸🚪 @tarikhnegar 🚪🔸