#ویژگی_های_یک_مقاله_مطلوب #درست_نویسی📝 ⭕️ پس از ارائه مباحثی پیرامون مهارت های نویسندگی، در این قسمت به موضوع مهم #درست_نویسی مي پردازيم. همان طور كه مي دانيد خطاهای نوشتاری از دو حالت خارج نيست؛ ممكن است در املای کلمات اشتباهي صورت بگيرد یا اينكه نگارش عبارات و جمله ها داراي اشكالاتي باشد و از اين حيث درستي متن را خدشه دار نمايد. آنچه در پی می آید نكاتي است ساده اما ضروري براي پرهيز از تكرار اين غلط های املایی و نگارشي که آگاهی از آنها، بر هر نویسنده ای لازم است. 1️⃣ غلط های املایی غلط های املایی به اندازه های غلط های انشایی، زبان را دچار اختلال و دگردیسی نمی کند؛ اما برای نویسنده و اثر او، پیامدهای ناگواری دارد. مثلاً اگر نویسنده ای «برخاستن» را «برخواستن» یا «استعفا» را «استیفا» بنویسد، اختلالی در تعامل خواننده با متن رخ نمی دهد، اما به شدت خواننده را به نویسنده بدگمان می کند؛ زیرا اطمینان و طیب نفس را از خواننده می گیرد و پیوسته او را با این پرسش درگیر می کند که «چگونه به آرای علمی کسی اعتماد کنم که غلط املایی دارد⁉️ » بهترین و مفیدترین راه برای پاکیزگی قلم از خطاها، انس با آثار بزرگان ادب فارسی است؛ زیرا دیدن املای درست کلمه در جمله، ضمیر ناخودآگاه خواننده را اصلاح می کند و ضبط صحیح کلمه را در خاطر او می نشاند. راه دیگر، مراجعه مستقیم و خودآگاه به فرهنگ نامه ها و کتاب های لغت است که گاهی نیز ضرورت می یابد. درباره شیوه خط فارسی نیز مصوبات و منشورات فرهنگستان، مرجع اطمینان آوری است. 2️⃣ غلط های نگارشي هرگاه کلمه یا عبارتی را به گونه ای به کار بریم که با یکی از قواعد دستوری یا سنت های کهن نوشتاری یا طبیعت زبان فارسی یا معنای درست آن، سازگاری نداشته باشد، دچار غلط نگارشي شده ایم. خطاهای نگارشي، گاه در ساختمان واژه است و گاه در ساختار جمله یا ترکیب و گاه در تطابق لفظ با معنا. شمار و جنس این نوع خطاها، به اندازه ای است که اشاره به همه آنها در این جا ممکن نیست. 🌀 برای نمونه در اینجا به چند مورد اشاره می کنیم: 👈 الف. بیگانه گرایی برای سلامت و بالندگی زبان فارسی و نیز برای مرزبانی از کیان فرهنگی و ملی خود، بهتر است تا آنجا که ممکن است از واژه های غیر فارسی استفاده نکنیم. مطلق استفاده از وام واژه ها غلط نیست اما بیگانه گرایی و ترجیح بیگانه بر خودی، اگر سیره نویسنده شود، پذیرفتنی نیست. 👈 ب. گرته برداری گرته برداری یا گرده برداری، یعنی برگرداندن جزء به جزء ترکیب های غیر فارسی به فارسی؛ بدون اینکه ترکیب حاصل، مطابق دستور یا دیگر هنجارهای زبان فارسی باشد. ترجمه های مکانیکی و شتابزده منشأ اصلی اینگونه خام نویسی هاست. برای نمونه، امروزه بسیاری از ایرانیان تعبیر «خواب افتادن» را به کار می برند، بدون اینکه توجه کنند که در زبان فارسی خواب افتادنی نیست. ‼️ «خواب افتادن» غیر از اینکه وارداتی است، پذیرای هیچ گونه توجیه دستوری یا بلاغی هم نیست.این ترکیب ترجمه لفظ به لفظ از عبارت to fall asleep در زبان انگليسي است. 👈 ج. شکل های بیگانه ریختن کلمات فارسی در وزن ها و قالب های بیگانه، به هیچ روی پذیرفتنی نیست؛ اما وارونه آن، یعنی ریختن واژه های غیر فارسی در شکل ها و قالب های فارسی، درست و بلکه پسندیده است. یعنی مانعی ندارد که واژه های بیگانه را شکل و شمایل فارسی دهیم و بر تن آنها جامه دری بپوشانیم یا جزئی از ترکیبات فارسی کنیم؛ مانند فهمیدن که در آن، فهم عربی، به هیئت مصدر فارسی درآمده است. 👈 د. ندیدن بار کلمه هر کلمه معنایی دارد؛ اما برخی کلمات، افزون بر معنا، بار یا جهت یا هاله نیز دارند. مثبت یا منفی بودن بار کلمه، فارغ از معنای آن است.در کتاب های لغت، سابقه تاریخی، هاله قدسی، نمای فرهنگی، موسیقی، وزن، قیافه و بار مثبت یا منفی واژه ها ثبت نمی شود. رنگ، بو و طعم کلمات را باید حس کرد و باور داشت که واژه می تواند سرد باشد یا گرم یا حتی ولرم. 👈 ه. خطاهای دستوری و لغزش های کاربردی لغزش ها و خطاهای دستوری، از دیگر غلط های نگارشي است. شماری از این خطاها رواج بیشتری یافته اند و به همین دلیل لازم است درباره آنها بیشتر بدانیم: 📍 «را» پس از فعل: «را» علامت مفعول صریح یا بی واسطه است و قرار گرفتن آن پس از فعل یا هر کلمه دیگری که نقش مفعولی ندارد، خطا است. 📍 جدایی میان «را» و مفعول: میان «را» و مفعول صریح، نباید فاصله بیفتد؛ حتی متمم ها و وابسته های مفعول هم باید بعد از «را» بیایند. 📍 ناهمزمانی افعال: افعال یک جمله از نظر زمان باید یکسان باشد. 📍 حذف بی دلیل فعل: حذف فعل در صورتی روا است که تکراری باشد. 📍 اضافه به حرف اضافه: از غلط هاي رایج، اضافه ی اسم یا حرف به «حرف اضافه» است؛ مانند «جدای از اینکه ادیان ریشه آسمانی دارند...»، « استفاده ی در چارچوب قانون»... این اضافه ها غلط است. 👈 ز. حشو قبیح حشو یا زیاده گ