«نکاتی از آیات صفحۀ ۴۳۸ قرآن کریم» 💠 میراث قرآن ميزان حقّانيّت هر كلام و كتابى، قرآن است، زیرا در قرآن، سخن باطل، خرافه، گزافه و بى منطق وجود ندارد«هوالحقّ» دليل محروم شدن از انوار قرآن، خود ما هستيم«منهم ظالم - و منهم مقتصد» و كسانى وارث علوم قرآنند كه در خيرات سبقت گيرند«سابق بالخيرات» و توفيق سبقت در خوبى ها، به اذن خداست. «سابق بالخيرات باذن اللّه » و ميراث بردن از قرآن، فضل بزرگ الهى است. «ذلك هوالفضل الكبير» و خداوند هم به نياز بشر به وحى آگاه است، و هم به لياقت پيامبر براى دريافت وحى. («خبير» آگاه از باطن و «بصير» آگاه از ظاهر است.) «بعباده خبير بصير» همچنین كتب آسمانى، مؤيّد يكديگرند. «مصدّقاً» 💠 بهشت و بهشتيان بهشت، به خاطر مغفرت و سپاس گزارى خداوند، به بهشتيان مى رسد. «اِنّ ربّنا لغفور شكور» و شعار اهل بهشت، ستايش خداست. «و قالوا الحمد للّه» و در بهشت، در كنار نعمت هاى مادّى آرامش روحى مطرح است، و در فضاى بهشت، غم و غصّه نيست. «اذهب عنّا الحزن» و پوشاندن لغزش ها و قدردانى از بندگان شايسته از شئون ربوبيّت است. «اِنّ ربّنا لغفور شكور» و اهل بهشت، داراى برجستگى هايى هستند كه خداوند قدردان و سپاسگزار آنان است. «لغفور شكور» و بهشت، ابدى است. «دار المقامة» و بهشتيان، نعمت ها را از فضل خدا مى دانند، نه از عمل خود. «من فضله» و رنج و غم با بهشتيان حتّى تماس ندارد. «لا يمسّنا» و معاد جسمانى است. (طلا و لؤلؤ مربوط به زينت بدن مادّى است.) «اساور من ذهب» ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan