«نکاتی از آیات صفحۀ ۴۶۱ قرآن کریم» 💠 قرآن، كتاب هدايت الهى قرآن، كتاب هدايت الهى است. «كتاباً... ذلك هدى اللّه» و قرآن، بهترين گفتارهاست. «احسن الحديث» (زيرا صادق ترين سخن هاست، «و من أصدق من اللّه حديثا»(نساء،۸۷) و حرف آخر و فصل الخطاب است. «فبأىّ حديث بعده يؤمنون»(اعراف،۱۸۵)) و تمام آيات قرآن به يكديگر شباهت دارند و هيچ ناهماهنگى و تضادّى در آنها نيست. «متشابهاً» مؤمن، با شنيدن آيات عذاب خوف دارد، «تقشعرّ» و با شنيدن آيات رحمت اميدوار مى شود. «ثمّ تلين جلودهم» و خداترسى، در ظاهر جسم و بدنِ مؤمنان نمايان است و صورت آنان بيانگر سيرت آنان است. «تقشعرّ منه جلود الّذين يخشون ربّهم» 💠 مثال در قرآن تأثير مثال در عموم مردم، از استدلال بيشتر است، و آنچه مهم است راهنمايى و تذكّر دادن به انسان هاست، خواه با استدلال باشد يا با مَثَل. «ضربنا للناس... من كلّ مثل» و هر نوع مثالى كه در رابطه با تذكّر به انسان و غفلت زدايى از اوست، در قرآن آمده است. «كلّ مثل - يتذكّرون» و يكى از نشانه هاى بهترين سخن، داشتن مثال روشنگر و به دور از انحراف است. «كل مثل - قرآنا عربيّاً - غير ذى عوج» و تكرار كلمۀ قرآن در دو آيه پى در پى، رمز آن است كه قرآن كتابى خواندنى، پندآموز و نجات بخش است. «هذا القرآن... قرآناً عربيّاً» و هر نوشته اى قابل تغيير و نيازمند تكامل است و دير يا زود اشكالات آن ظاهر مى شود (و لذا همه نويسندگان عالى مقام در مقدّمۀ كتابشان از نقاط ضعف عذر خواهى مى نمايند) مگر قرآن كه كامل و بى اشكال است. «غير ذى عوج» ✍ روابط‌عمومی قرآن دلان 🔹 @qurandelan