و در وجود چهار پایان، درس عبرتِ بزرگى براى شما قرار دارد (وَ إِنَّ لَکُمْ فِی الأَنْعامِ لَعِبْرَةً). چه عبرتى از این برتر! که: از درون شکم این حیوانات از میان غذاهاى هضم شده، و خون، شیر خالص و گوارا به شما مى نوشانیم (نُسْقِیکُمْ مِمّا فِی بُطُونِهِ مِنْ بَیْنِ فَرْث وَ دَم لَبَناً خالِصاً سائِغاً لِلشّارِبِینَ). فَرْث در لغت به معنى غذاهاى هضم شده درون معده است که به مجرد رسیدن به روده ها، ماده حیاتى آن جذب بدن مى گردد، و تفاله هاى آن به خارج فرستاده مى شود، در آن حال که این غذاى هضم شده در درون معده است، به آن فَرْث مى گویند و هنگامى که تفاله هاى آن خارج شد رَوْث (سرگین) گفته مى شود. مى دانیم: مقدار کمى از غذا مانند بعضى از مواد قندى و همچنین آب از همان دیواره هاى معده، جذب بدن مى شود، اما قسمت عمده، هنگامى که غذاى هضم شده منتقل به روده ها شد، وارد خون مى گردد. و نیز مى دانیم: شیر از غده هاى مخصوصى که درون پستان است تراوش مى کند و مواد اصلى آن از خون و غده هاى چربى ساز گرفته مى شود. به این ترتیب، این ماده سفید رنگِ تمیز خالص، این غذاى نیرو بخش گوارا، از میان غذاهاى هضم شده مخلوط با تفاله ها، و از لابلاى خون به دست مى آید، و این به راستى عجیب است، سرچشمه اى آن چنان آلوده و تنفرآمیز، اما محصولش این چنین خالص و زیبا و دل انگیز و گوارا!.