حضرت امام سجاد علیه السلام فرمودند: «پدرم در روز عاشورا مرا به سینه خویش چسبانده و فرمودند: ای فرزندم! دعایی را که مادرم فاطمه (سلام الله علیها ) آن را به من آموخت، فراگیر! که ایشان نیز از رسول الله (صلی الله علیه و آله ) و آن حضرت نیز از جبرئیل (ع) آن را فرا گرفته بودند تا در حوائج، مهمّات و پیش‌آمدهای عظیمی که رخ می‌دهد کارگشا است» و سپس فرمودند: «(الهی) بِحَقِّ یس وَ الْقُرآنِ الْکَرِیمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرآنِ الْعَظِیمِ یا مَنْ یَقْدِرُ عَلَی حَوائِجِ السّائِلِینَ یا مَنْ یَعْلَمُ ما فِی الضَّمِیرَ یا مُنَفِّسَ عَنِ الُمَکُرُوبِینَ یا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُوْمِینَ یا راحِمَ الشَّیْخِ الْکَبیرِ یا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ، یا مَنْ لا یَحْتاجُ اِلَی التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِی...» سپس حاجات خود را ذکر کنند. (دعوات، قطب‌الدین راوندی، ص۵۴)