🔻فیلمنامه‌ باید مطابق با واقع باشد تا بیننده با آن ارتباط بگیرد مثل سریال ژاپنی سال های دور از خانه‼️ چند شب پیش از این، نمایشنامه‌یی را در این‌جا نمایش دادند - «ایوب پیامبر» که خیلی خیلی خوب بود؛ کار یکی از همین آقایان رفقای شما آقای سلحشور بود. در این فیلمهای فارسی، با این‌که هنرپیشه‌های خوبی داریم و چند نفر هنرپیشه‌ی واقعاً خیلی خوب داریم که از لحاظ بازی خیلی قویند این چند نفری که معروف هستند اما بعضی از فیلمنامه‌ها بی ارزشند! واقعاً آدم تعجب میکند که این فیلمنامه‌نویس، چه‌طور نشسته این فیلمنامه‌ی به این چرندی را سر هم کرده است! امسال در ایام نوروز سریالی را نشان میدادند که ما هم هر شب متأسفانه نشستیم تماشا کردیم! دایماً انتظار داشتم که این سریال به جایی برسد؛ تا این‌که شب آخر تمام شد و به جایی هم نرسید و ما بورِ بور شدیم! با این‌که چند نفر هنرپیشه‌ی خیلی خوب در آن بازی میکردند، انصافاً هم خوب بازی میکردند و فضاسازیهای خوبی هم داشت، اما یک فیلمنامه‌ی چرندِ چرند و خالىِ خالی داشت، که اصلاً اول تا آخرش یک ذره خوب نبود، مطابق با واقع نبود، غلط بود، دروغ بود، و بعد هم بیمعنی و بیمزه تمام شد! ژاپنیها برمیدارند از زندگی معمولی و شخصی یک نفر، یک موضوع برای فیلم درست میکنند، که مطابق با واقع است. اصلاً علت جاذبه‌ی فیلمهای ژاپنی هم این است. البته هنرپیشه‌های خوبی دارند، اما علت جاذبه این است که درست مطابق با واقع است. این سریال «سالهای دور از خانه»یی که نشان میدادند، که همه را جذب کرد، حتّی امام را حاج احمد آقا میگفت که امام مرتب این سریال را نگاه میکردند علتش چیست؟ چون زندگی ای که آن شخص در فیلم دارد، و آن کاری که او دارد میکند، درست مطابق با واقع است؛ یعنی همانی است که واقعیت دارد. اصلاً هنرمند این است؛ باید واقعیت را عکسبرگردان کند و به آدم نشان بدهد؛ حتّی آن مقداری که آدم نمیبیند، برجسته کند، واقعیت را با همه‌ی ریزه‌کاریهایش جلا بدهد و جلوی چشم آدم بگذارد. آن سریالی که اشاره کردم، این‌طور نبود؛ آن سحرِ ماه رمضانش، آن افطارِ ماه رمضانش، آن مجلس روضه‌اش؛ آخر هم بیمعنی و بیمزه و بیواقعیت! واقعاً جامعه‌ی ما این است؟! اصلاً هیچ چیز سرشان نمیشود! 💢بیانات در دیدار اعضای مجمع نویسندگان مسلمان/ ۲۸مهرماه۱۳۷۰ https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2504 @raaahii