دوباره زنده شدم بعد از این همه مردن به خانه آمده ام بعد از این همه تبعید دوباره پنجره ام بعد از این همه دیوار به اعتماد چشم تو بعد از این همه تردید شبیه مرهمی که روانه است تمام زخم های مرا بردی مرا گرفتی از من تنها به دست شعر سپردی نفس نکشیده ام پیش از تو هوا اگر هوای تو باشد غزل نشنیده ام پیش از تو صدا اگر صدای تو باشد " افشین یداللهی"