کانال شهید ابراهیم هادی(علمدار کمیل)
قسمت سی ام🌱 «تنها میان داعش» صدایش قطع و وصل میشد و به سختی شنیدم که پاسخ داد :»جنگه دیگه عزیزم،
قسمت سی و یکم🌱
«تنها میان داعش»
حساب کار را دستش داده بود که به جای پاسخ به هشدار عباس،
قلب کلماتش برای من تپید :»نرجس! یادت نره بهم چه
قولی دادی!« و من از همین جمله، فهمیدم فاتحه رسیدن
به آمرلی را خوانده که نفسم گرفت، ولی نیت کرده بودم
دیگر بیتابی نکنم که با همه احساسم خیالش را راحت
کردم :»منتظرت میمونم تا بیای!« و هیچکس نفهمید
چطور قلبم از هم پاشید؛ این انتظار به حرف راحت بود اما
وقتی غروب نیمه شعبان رسید و در حیاط خانه به جای
جشن عروسی بساط تقسیم آرد و روغن بین مردم محله
برپا بود تازه فهمیدم درد جدایی چطور تا مغز استخوانم را
میسوزانَد. لباس عروسم در کمد مانده و حیدر دهها
کیلومتر آن طرفتر که آخرین راه دسترسی از کرکوک
هم بسته شد و حیدر نتوانست به آمرلی برگردد. آخرین راننده کامیونی که توانسته بود از جاده کرکوک برای عمو
آرد بیاورد، از چنگ داعش گریخته و به چشم خود دیده
بود داعشیها چند کامیون را متوقف کرده و سر رانندگان
را کنار جاده بریده اند. همین کیسه های آرد و جعبه های
روغن هم دوراندیشی عمو و چند نفر دیگر از اهالی شهر
بود تا با بسته شدن جاده ها آذوقه مردم تمام نشود. از
لحظه ای که داعش به آمرلی رسیده بود، جوانان برای
دفاع در اطراف شهر مستقر شده و مُسنترها وضعیت
مردم را سر و سامان میدادند. حالا چشم من به لباس
عروسم بود و احساس حیدر هر لحظه در دلم آتش میگرفت. از وقتی خبر بسته شدن جاده کرکوک را از عمو
شنید، دیگر به من زنگ نزده بود و خوب میفهمیدم چه
احساس تلخی دارد که حتی نمیتواند با من صحبت کند؛
https://eitaa.com/joinchat/3309109376Cec5ab8b2a9