‍ #حدیث #نماز_شب الامام الصادق(ع): ما مِنْ عَمَلٍ حَسَنٍ یَعْمَلُهُ الْعَبْدُ إلّا و لَهُ ثَوابٌ فِي القرآن إلٌا صَلٓاةَ اللَّيْلِ؛ فَإنَّ اللهَ لَمّ يُبَيِّنْ ثَوابَها لِعِظَمِ خَطَرِها عِنْدَه، فقال "تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ" #ترجمه: امام صادق(ع): هر کار نیکی که بنده می‌کند، در #قرآن برایش ثوابی ذکر شده، جز نماز شب که از بس نزد خدا پر اهمیت است، پاداشش را بیان نکرده و فرموده است: تنشان از بستر جدا می‌شود [و به نماز می‌ایستند] در حالی که پروردگار خود را با بیم و امید می‌خوانند، و از آنچه به آنان روزی داده‌ایم، می‌بخشند! هیچ کس از آن روشنی بخش چشمها که برای آنان نهفته شده، آگاه نیست. این، پاداش کاری است که انجام می‌دادند.(سجده/٦١) منبع: #بحارالانوار، ج۸۷، ص۱۴۰، ح۸.