#نهج_البلاغه #حکمت_۳۷ وقال (امیر المومنین) عليه السلام وقد لقيه عند مسيره إلي الشام  دهاقين  الأنبار، فترجّلوا له  واشتدّوا بين يديه  فقال: مَا هذَا الَّذِي صَنَعْتُمُوهُ؟ فقالوا: خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا. فقال عليه السلام: وَاللهِ مَا يَنْتَفِعُ بِهذَا أُمَرَاؤُکُمْ! وَإِنَّکُمْ لَتَشُقُّونَ   عَلَي أَنْفُسِکْمْ  فِي دُنْيَاکُمْ، وَتَشْقَوْنَ  بِهِ فِي آخِرَتِکُمْ، وَمَا أخْسرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاءَهَا الْعِقَابُ، وَأَرْبَحَ الدَّعَةَ  مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّارِ! و درود خدا بر او فرمود: در سر راه صفين دهقانان شهر انبار تا امام را ديدند پياده شدند، و پيشاپيش آن حضرت مي‏دويدند، فرمود چرا چنين مي‏کنيد؟ گفتند عادتي است که پادشاهان خود را احترام مي‏کرديم، فرمود: بخدا سوگند! که اميران شما از اين کار سودي نبردند، و شما در دنيا با آن خود را به زحمت مي‏افکنيد، و در آخرت دچار رنج و زحمت مي‏گرديد، و چه زيانبار است رنجي که عذاب در پي آن باشد، و چه سودمند است آسايشي که با آن امان از آتش جهنم باشد. اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج ╲\╭┓ ╭⁦🌺🍂🍃 ┗╯\╲ https://eitaa.com/rafiq_shahidam96