🔺خطر سوءاستفاده اقلیت‌گراها
⚠️باید آگاه بود که #جریان‌های_فرقه‌ای به سبب ضعف ذاتی ماهیتی، همواره در پی هضم و خلط خویش با اقلیتهای دینی و مذهبی رسمی بوده‌اند تا پشتوانه‌‌ای یابند، حال آنکه تمایز میان #اقلیتهای_مذهبی با «اقلیت‌گرایی» مذهبی، امری بدیهی است.
💠اقلیت‌دینی در جامعه اکثریت، به دنبال ارتقای تعاملات خود با اکثریت و حاکمیت و نیز تخفیف تعارضات است، حال آنکه در «اقلیت‌گرایی دینی» به سبب برجستگی عنصر #سیاسی در این نوع رفتار، همواره تعارض‌ها بر تعامل‌ها چیرگی می‌یابد.
➕در اقلیت #دینی یا قومی، افراد و اعتقادات آن‌ها، محور و مرجع تعریف است، در حالی‌که در اقلیت‌گرایی، بیش از افراد، عمل سیاسی ایشان، مدنظر است که از خاستگاه اعتقادات پدیدار می‌شود.
⏮اقلیت‌گرایی مذهبی-قومی، ناظر بر وضعیتی است که نخبگان و اقلیت، خواهان به رسمیت‌شناختن مطالبات هویتی خود در بعد مذهب یا قومیت‌اند و با تشدید هویت مذهبی-قومی و تأکید بر آن به عنوان وجه تمایز با بدنه اصلی جمعیت کشور، ضمن جدا دانستن سرنوشت خویش از اجتماع ملی، طیفی از مطالبات شامل سهم‌خواهی در مراکز اصلی قدرت سیاسی کشور تا جدایی‌طلبی و خودمختاری و حتی استقلال کامل را دنبال می‌کنند که در اقلیتهای مذهبی، نمودی ندارد.
🔵به این‌تریتب، خطر سوءاستفاده اقلیت‌گراها همواره وجود دارد و دامن زدن به مباحث چالش‌برانگیز در این زمینه -خواه‌ناخواه- مفری است جهت عرض‌‌اندام ایشان.
@Feraghvaadyan